Δεν θα μπω στην ουσία της κόντρας μεταξύ κυβέρνησης και ιδιοκτητών των συγκεκριμένων μέσων μεταφοράς. Άλλωστε, πιστεύω πως την απελευθέρωση μιας αγοράς πρέπει να τη βλέπουμε ως ευκαιρία για αναπροσδιορισμό των επιχειρηματικών μας σχεδιασμών και για προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Δηλαδή, οι ιδιοκτήτες ΤΑΞΙ, αντί να κλείνουν δρόμους και να εγείρουν τόσο σημαντικές αντιδράσεις, θέτοντας την κοινωνία απέναντί τους, θα έπρεπε να... αρχίσουν ήδη να οργανώνονται για την επόμενη ημέρα, συστήνοντας οι ίδιοι εταιρίες, στα πρότυπα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών και να προσφέρουν αναβαθμισμένες υπηρεσίες. Μόνο έτσι θα πάρουν με το μέρος τους, τους πολίτες – πελάτες τους.
Γιατί, όμως, να ακολουθήσουν αυτό, που μόλις περιέγραψα, όταν βλέπουν ότι η γραμμή σύγκρουσης περνάει, τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στην αξιωματική αντιπολίτευση;
Διότι, πέραν του γεγονότος πως έχουμε καταντήσει να συζητάμε εδώ και ένα χρόνο για να απελευθερώσουμε τη συγκεκριμένη αγορά (και να έχουν πραγματοποιηθεί ουκ ολίγα υπουργικά συμβούλια και κυβερνητικές επιτροπές για το θέμα), φτάσαμε στο σημείο ο υπουργός μεταφορών, Γιάννης Ραγκούσης, να ανακοινώνει χθες ότι οι κάτοχοι αδειών μέχρι τον περασμένο Ιούλιο, μπορούν να τις μεταβιβάσουν στα παιδιά τους !
Για ποια απελευθέρωση, λοιπόν, μιλάμε, όταν δίνονται τέτοιου είδους δυνατότητες, που παραπέμπουν σε κλειστή αγορά;
Γιατί ο κύριος Ραγκούσης, που στην αρχή ακολούθησε μια απόλυτα διαφορετική (και απόλυτα προσαρμοσμένη στα δεδομένα της απελευθέρωσης) γραμμή από τον προκάτοχό του, Δημήτρη Ρέππα, κάνει πίσω; Εκτός και αν η, διόλου ασήμαντη, υποσημείωση πως οι αλλαγές αυτές τελούν υπό την αίρεση της τρόικας, έχει τη σημασία της. Δηλαδή, ότι εμείς θέλουμε, αλλά τελικά, σε ενδεχόμενη αρνητική απάντηση, η τρόικα δεν μας το επιτρέπει.
Από την άλλη πλευρά, θετικές εντυπώσεις άφησε η αναφορά του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, στη συνεδρίαση της εκτελεστικής γραμματείας του κόμματος την περασμένη Δευτέρα, για τις συντεχνίες:
“Είμαι αντίθετος με όσους νοιάζονται μόνο για το πως θα διασώσουν τα προνόμιά τους. Είμαι αντίθετος με όσους απειλούν να κατεβάσουν τους διακόπτες του ρεύματος, αντίθετος με όσους θεωρούν δικαίωμά τους να παραλύουν την οικονομική ζωή της πόλης, με καθημερινές πορείες εκατό ατόμων, που αναστατώνουν τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων. Είμαι απέναντι σε όλους αυτούς! Και δεν θα τους κοροϊδέψω. Τους το λέω ευθέως. Τους το λέω κατάμουτρα: Να μη μας ψηφίσουν ποτέ!”.
Οι εντυπώσεις αυτές, όμως, εξανεμίστηκαν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα, καθώς, μόλις ο πρόεδρος των ιδιοκτητών ΤΑΞΙ, Θύμιος Λυμπερόπουλος, δήλωσε ενοχλημένος από αυτές τις δηλώσεις και απείλησε με παραίτηση από τη θέση του αναπληρωτή τομεάρχη μεταφορών στο κόμμα, ο κύριος Σαμαράς έσπευσε να διευκρινίσει πως δεν εννοούσε το συγκεκριμένο κλάδο.
Έτσι, λοιπόν, με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση να προχωρούν, με το δικό της τρόπο η κάθε πλευρά, σε κούρεμα της απελευθέρωσης της συγκεκριμένης αγοράς και σε έμμεση διατήρηση των συντεχνιών και των κεκτημένων τους, οι… αγώνες του κυρίου Λυμπερόπουλου και των συναδέλφων του δικαιώνονται.
Καλημέρα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου