Μαικήνας της τέχνης, πολιτικός στοχαστής, φιλάνθρωπος, ιδεαλιστής, jet setter, ο «άστεγος» δισεκατομμυριούχος» (όπως είναι γνωστός τα τελευταία χρόνια), ο Νικολά Μπεργκρουέν, θα μπορούσε να είναι αποκύημα της φαντασίας ενός καρτουνίστα: ένας φραγκάτος, μορφωμένος... υπερήρωας – κάτι σαν το superman τoυ 21ου αιώνα- που βάλθηκε να μας βγάλει όλους από την κρίση.
Ζωή σαν κινηματογραφική ταινία
Η ιστορία της οικογένειας του Νικολά μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει σενάριο χολιγουντιανού blockbuster. Ο πατέρας του ο Χέινς Μπεργκρουέν ήταν Εβραίος και κατάφερε να διαφύγει από τη ναζιστική Γερμανία στα μέσα της δεκαετίας του 30 και να εγκατασταθεί στο Σαν Φραντσίσκο στις ΗΠΑ όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την ζάμπλουτη Λίλιαν Ζέλερμπαχ και τότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την πώληση έργων τέχνης.
Ανάμεσα στους καλλιτέχνες, με τους οποίους συνεργάζονταν ήταν και η Φρίντα Κάλο με την οποία διατηρούσε και δεσμό, ενώ μετά τη λήξη του Β Παγκοσμίου Πολέμου επέστρεψε στην Ευρώπη, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, γνώρισε τον Πικάσο και ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους Ντανταϊστές. Μέσα σε λίγα χρόνια ο Χέινς βρέθηκε να κατέχει περισσότερους από 130 πίνακες του Πικάσο, ενώ κατάφερε να καταξιωθεί ως ένας από τους διασημότερους συλλέκτες έργων τέχνης. Παράλληλα παντρεύτηκε ξανά, αυτή τη φορά με την ηθοποιό Μπετίνα Μοϊσί, και απέκτησαν δύο γιους, ένας εκ των οποίων είναι ο Νικολά.
Ο Νικολά που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1961, μεγάλωσε στο Παρίσι και στη Ζυρίχη, διαβάζοντας από μικρός Καμί και Σαρτρ και στα 12 του χρόνια αποφάσισε να κάνει την προσωπική του επανάσταση και ζήτησε να πάει να σπουδάσει στο πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο της Ελβετίας Le Rosey, όπου άρχισε να μελετά τον Μαρξ και τον Λένιν. Ο ίδιος παραδέχεται χρόνια αργότερα «Ήμουν πολύ αριστεριστής τότε. Ένας κανονικός επαναστάτης». Παράλληλα κατά τη διάρκεια των σπουδών του αρνήθηκε να μάθει αγγλικά γιατί την θεωρούσε τη γλώσσα του ιμπεριαλισμού και στα 17 του γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης για να κάνει οικονομικές και διεθνείς σπουδές και εγκαταστάθηκε μόνιμα στις ΗΠΑ. Παράλληλα άρχισε να επενδύει μικροποσά στο χρηματιστήριο. Συγκεκριμένα δανείστηκε 2000 δολάρια τα οποία επένδυσε σε μετοχές, ενώ παρέα με κάποιους φίλους του άρχισε να αγοράζει ακίνητα στο Brooklyn, κυρίως εγκαταλελειμμένα κτίρια που τα ανακαίνιζε και τα μεταπωλούσε με σημαντικά κέρδη.
Αυτή ήταν η αρχή της δημιουργίας μιας αυτοκρατορίας που σήμερα απαρτίζεται από εκατοντάδες ακίνητα και μετοχές σε επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.
Πέρσι το περιοδικό Forbes τον κατέταξε στην λίστα με τους πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη εκτιμώντας ότι η περιουσία του ξεπερνά τα 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Πώς έγινε ο «άστεγος εκατομμυριούχος»
Το 2000 ο Νικολά Μπεργκρουέν αποφάσισε να ξεφορτωθεί όλη του την προσωπική του ακίνητη περιουσία και έτσι πούλησε το σπίτι του στο Central Park της Νέας Υόρκης, την βίλα του στο ιδιωτικό του νησί στα ανοιχτά της Florida, αλλά και το μοναδικό του αυτοκίνητο καθώς δήλωσε πως «το να επιδεικνύει τον πλούτο του, του είναι αδιάφορο» και δεσμεύτηκε να αφήσει μετά τον θάνατό του όλη του την περιουσία σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και τη συλλογή του έργων τέχνης σε μουσεία (σε αρκετά από τα οποία είναι μέλος του συμβουλίου όπως είναι η Tate και το Metropolitan της Νέας Υόρκης) καθώς δεν έχει ούτε σύζυγο ούτε παιδιά.
Αργότερα εξομολογήθηκε ότι τότε περνούσε «την κρίση της μέσης ηλικίας», αλλά δεν το μετάνιωσε αφού βρήκε τον τρόπο να σώσει τον κόσμο. Και ο τρόπος ήταν η δημιουργία ενός Ινστιτούτου που φέρει το όνομά του, μέσω του οποίου προσπαθεί να συγκεντρώσει πολιτικούς ηγέτες και προσωπικότητες με ισχυρή επιρροή από όλο τον πλανήτη για να προβληματιστούν αναζητώντας νέους τρόπους διακυβέρνησης, που θα βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Πώς έσωσε την Καλιφόρνια
Πριν από λίγα χρόνια ο Nicolas δημιούργησε μέσω του Ινστιτούτου του, άλλο ένα ίδρυμα με τον τίτλο Think Long Committee for California ανοίγοντας έναν εθνικό διάλογο στις ΗΠΑ για την ανεύρεση λύσεων και προτάσεων προκειμένου να μπορέσει να βγει από το οικονομικό αδιέξοδο η γνωστή πολιτεία.
Σε αυτό το μεγαλόπνοο project, για τη δημιουργία του οποίου ο Nicolas ήταν πρόθυμος να ξοδέψει μερικά εκατομμύρια δολάρια, συμμετείχαν ύστερα από δική του παρέμβαση η Κοντολίζα Ράις και ο επίσης πρώην γραμματέας των ΗΠΑ Τζορτζ Σουλτζ καθώς και δύο πρώην κυβερνήτες της Καλιφόρνια (ο διάσημος Σβατζενέγκερ και ο Γκρέι Ντέιβις) αλλά και ο CEO της Google Έρικ Σμιντ και σε διάστημα λίγων εβδομάδων ο Nicolas κατάφερε να συνθέσει ένα πάνελ με απίστευτα ισχυρούς ανθρώπους.
Αυτό το πάνελ σύντομα δημοσίευσε μια σειρά από λύσεις και προτάσεις για τη θέσπιση νέων νόμων που θα εξανάγκαζαν τους εκάστοτε κυβερνήτες της Καλιφόρνια να είναι πιο υπεύθυνοι στην οικονομική διαχείριση δημόσιου χρήματος.
Μεταξύ άλλων πρότειναν την δημιουργία του Rainy Day Fund (καταπίστευμα για τις δύσκολες μέρες)
που θα υποχρέωνε τους κυβερνήτες να αποθηκεύουν χρήματα σε περίπτωση που εμφανίζουν πλεόνασμα εσόδων για να τα έχουν διαθέσιμα τις δύσκολε στιγμές, ενώ εισηγήθηκαν και την αλλαγή της διαδικασίας για την έγκριση του ετήσιου προϋπολογισμού της Καλιφόρνια, προτείνοντας να μην απαιτεί πλειοψηφία των δύο τρίτων του συμβουλίου, αλλά απλή πλειοψηφία.
Οι περισσότερες από τις προτάσεις της επιτροπής του Nicolas σύντομα έγιναν επίσημοι νόμοι.
Όμως οι προτάσεις τους δεν ήταν νέες και αυτό το γνώριζαν και οι ίδιοι. Είχαν ειπωθεί και στο παρελθόν από διάφορους πολιτικούς, αλλά κανένας από αυτούς δεν είχε την πολιτική βούληση ή τη δύναμη να τις επιβάλλει μόνος του. Όταν όμως οι προτάσεις αυτές αποκτούν μεγάλη δημοσιότητα και διατυπώνονται από μια ανεξάρτητη αρχή, όπως αυτή η επιτροπή, η οποία χαίρει σεβασμού από το ευρύ κοινό που αναγνωρίζει τις ευγενείς της προθέσεις τότε είναι πολύ δύσκολο (και πολιτικά ασύμφορο) για κάποιον να τις απορρίψει.
Ο ίδιος ο Nicolas δηλώνει σε σχετική συνέντευξη του στο Spiegel λέει: « Πάντα πρέπει να εμφανίζεσαι και να βοηθάς όταν κάπου υπάρχει κρίση. Το πρόβλημα είναι ότι οι κοινωνίες είναι πρόθυμες για αλλαγές μόνο όταν έχουν πια σχεδόν ξοφλήσει»
Πως θέλει να σώσει την Ευρώπη
Το νέο project του Νικολά είναι το Συμβούλιο για το Μέλλον της Ευρώπης. Με μοτο «Η Ευρώπη είναι ηλύση όχι το πρόβλημα» το συμβούλιο αναζητά λύσεις στα οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα της ΕΕ και τον τρόπο ουσιαστικής υλοποίησης του οράματος της Ενωμένης Ευρώπης 50 χρόνια μετά τη γέννησή του.
Μεταξύ των μελών του συμβουλίου είναι πρώην ηγέτες της Ευρώπης όπως ο Γερμανός Σρόιντερ, ο Ισπανός Φελίπε Γκονζάλες, οι Βρετανοί Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, ο Γάλλος Ζακ Ντελόρ, ο Φιλανδός Ματι Βανχάνεν, ο Βέλγος Γκι Βέρχοφστατ και ο Νουριέλ Ρουμπινί.
Οι προτάσεις του συμβουλίου τις οποίες παρουσίασαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες δεν είναι θεωρητικές αλλά απολύτως πρακτικές και άμεσα εφαρμόσιμες. Μεταξύ άλλων προτείνουν την εγγύηση της έκδοσης των ευρωομολόγων για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών, ενώ ο Σρόιντερ τόνισε πως η επανεθνικοποίηση της πολιτικής των κρατών μελών της ΕΕ δεν αποτελεί λύση. Αντίθετα ζήτησε από τους ηγέτες της Ευρώπης να δεσμευτούν και να κινηθοπύν προς τη δημιουργία μιας Ομοσπονδίας με ενιαία οικονομική και ενεργειακή απολιτική, αλλά και κοινή αντιμετώπιση σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, ενώ τους προέτρεψε να σκεφτούν μακροπρόθεσμα και να επαναπροσδιορίσουν το νέο ρόλο της ΕΕ στο μέλλον λαμβάνοντας υπόψη τις νέες διεθνείς δυνάμεις που αναδύονται.
Ειδικά στο θέμα της έκδοσης ευρω-ομολόγων το Συμβούλιο τόνισε την άμεση ανάγκη υλοποίησης του προγράμματος μέσω της επανακεφαλοποίησης των τραπεζών, ενώ ιδιαίτερη έμφαση έδωσαν στην ανάγκη να σταματήσουν οι ηγέτες την μικροπολιτική λέγοντας : «πρέπει να σταματήσουν να ακολουθούν το λαϊκό αίσθημα στις χώρες τους και να προσπαθήσουν να αρχίσουν να διαμορφώνουν οι ίδιοι τη λαϊκή γνώμη δείχνοντας το δρόμο για έξοδο από τη κρίση».
iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου