Ανεξάρτητα, λοιπόν, από τις ανάγκες των καιρών και την πολιτική πραγματικότητα, η οποία είναι λογικό να απαιτεί διαφορετική κάθε φορά προσέγγιση, τους βλέπουμε να υποδύονται συνεχώς τους «συναινετικούς», τους «σκληροπυρηνικούς», τους «αυθόρμητους», τους «τεχνοκράτες», τους «πατριώτες» κ.λπ.
Μοναδικός, βέβαια, σκοπός τους δεν... είναι η ουσία της πολιτικής, αλλά το χειροκρότημα, η άγρα ψήφων από συγκεκριμένα τμήματα του εκλογικού σώματος και φυσικά η επανεκλογή.
Αποτέλεσμα της παραπάνω πρακτικής είναι οι συνεχείς ελιγμοί τακτικής, η έλλειψη οποιασδήποτε σφαιρικής στρατηγικής και τελικά η έλλειψη αποτελεσματικότητος.
Πρόκληση, λοιπόν, για όποιον αποφασίσει σήμερα να ασχοληθεί με την πολιτική, είναι η αποφυγή οποιουδήποτε ρόλου με την έννοια που περιγράψαμε παραπάνω και η επικέντρωση στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών και στην προσπάθεια επίλυσής τους, κυρίως βέβαια, σε γενικό επίπεδο.
Άλλωστε όπως τονίζουν έμπειροι σκηνοθέτες αλλά και άνθρωποι του θεάτρου «όταν υποδύεσαι έναν ρόλο υπάρχει ο κίνδυνος να εκτεθείς».
Από την άλλη πλευρά και οι πολίτες, πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγαμε έως σήμερα τους πολιτικούς, οφείλει να αλλάξει ριζικά και να σταματήσουμε να προτάσσουμε την επικοινωνία έναντι της ουσίας. Έτσι, αν και μπορεί να γοητευόμαστε από τη ρητορεία και τις υποκριτικές ικανότητες ορισμένων πολιτικών, καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν επιλέγουμε ηθοποιούς για παραστάσεις, αλλά ανθρώπους που διαχειρίζονται το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Οφείλουμε, επίσης, να αντιληφθούμε τις παγίδες που κρύβει η επιλογή δια της ψήφου μας, ανθρώπων, θεωρητικά της διπλανής πόρτας, οι οποίοι όμως αντί να χρησιμοποιούν την ελκυστικότητά τους ως γέφυρα επικοινωνίας για να ανιχνεύουν καλύτερα τις προσδοκίες των πολιτών, ουσιαστικά μας κοροϊδεύουν με μικροεξυπηρετήσεις και φιλικά κτυπήματα στην πλάτη, χωρίς να ενεργούν με τρόπο ικανό να βελτιώσει το βιοτικό μας επίπεδο.
Εφόσον, όπως αναφέραμε, μέσω της πολιτικής προσδοκούμε βελτίωση του γενικού επιπέδου ζωής, απαιτείται, να αντιληφθούμε τον παραλογισμό που μας διακατέχει, όταν ψηφίζουμε χωρίς να έχουμε ως προτεραιότητα, την επαγγελματική πορεία των υποψηφίων, την αποδεδειγμένη ικανότητα στη διοίκηση, την γενική και ειδική μόρφωση, αλλά επίσης και την εντιμότητα και την εκ του σύνεγγυς επαφή με τα κοινωνικά προβλήματα.
Είναι κατανοητή, τέλος, η ανάγκη να προτάσσουμε το ιδιωτικό μας συμφέρον και να δίνουμε προτεραιότητα σε όσους μας συμπαρίστανται στα προσωπικά αιτήματα, δεν μπορεί όμως ταυτόχρονα να απαιτούμε και τη βελτίωση του γενικού επιπέδου ζωής όταν με μία παρόμοια εκλογική συμπεριφορά, οδηγούμε τους πολιτικούς σε ένα λάθος δρόμο, με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, συμμετέχοντας έτσι και εμείς, έστω άθελα, στην απαξίωση της πολιτικής.
Εφημερίδα Αξία 17-09-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου