Σκέψεις και εκτιμήσεις για τον ανασχηματισμό…

Από κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Του όλου ΠΑΣΟΚ. Ο πρωθυπουργός με τις επιλογές του στον ανασχηματισμό κέρδισε πολιτικό χρόνο βάζοντας στο παιχνίδι, ώστε να αμβλύνει τις αντιδράσεις και την κριτική τους, όσους έως τώρα «φώναζαν» και παράλληλα να κερδίσει αν όχι τη στήριξη, την ανοχή των διαφωνούντων βουλευτών. Απέσυρε στενούς του συνεργάτες που αποτελούσαν προσωπικές του επιλογές και όχι μόνο...
δεν γίνονταν αποδεκτοί από τα παραδοσιακά στελέχη του ΠΑΣΟΚ- καθώς δεν είχαν κομματική διαδρομή- αλλά δέχονταν και τις επιθέσεις τους και αξιοποίησε στελέχη που του είχαν ασκήσει κατά καιρούς σκληρή κριτική. Ικανοποίησε το αίτημα πολλών βουλευτών για τη δημιουργία κυβερνητικής επιτροπής και κυρίως βρήκε το modus vivedi με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και εξασφάλισε εσωκομματική εκεχειρία.

Οι επιλογές του ανασχηματισμού μαζί με την πρωτοβουλία να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης δίνουν, πράγματι, στον πρωθυπουργό χρόνο. Ο χρόνος αυτός όσο βραχύς και αν είναι ήταν αναμφίβολα κέρδος για τον Γιώργο Παπανδρέου, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως διαμορφώθηκαν οι εξελίξεις από το μεσημέρι της Τετάρτης και για 24 ώρες. Με το «αυτογκόλ» στις επαφές Σαμαρά για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, τις εσωτερικές πιέσεις και την αμφισβήτηση ενώπιον της οποίας βρέθηκε το πρωί της Πέμπτης από βουλευτές του κόμματος του.

Ωστόσο τα προβλήματα δεν απαντήθηκαν. Περιθώρια αλλαγής πολιτικής στην οικονομία δεν υπάρχουν και τα σκληρά μέτρα θα εφαρμοστούν, ασχέτως αν για επικοινωνιακούς λόγους δεδομένης της αλλαγής ηγεσίας στο υπουργείο Οικονομικών ορισμένα τελικά παγώσουν. Όπως επίσης και οι «αγανακτισμένοι» πολίτες, οι οποίοι με τις συγκεντρώσεις τους άσκησαν πολιτικές πιέσεις και λειτούργησαν ως καταλύτης των εξελίξεων, προφανώς και δεν ικανοποιούνται βλέποντας το πολιτικό σύστημα να εξακολουθεί να λειτουργεί παλαιοκομματικά με συνθήκες εσωκομματικών ισορροπιών και κερδών.
Και φυσικά η εκεχειρία δεν σημαίνει και συμφιλίωση στο εσωτερικό. Μπορεί η ύστατη μάχη να αποφεύχθηκε (για άλλους λόγω χειρισμών και πολιτικών για άλλους λόγω του αισθήματος αυτοσυντήρησης που λειτούργησε και στο παρελθόν -ειδικά το 2007) ωστόσο στα εσωκομματικά ρήγματα δεν πιάνει πλέον αρμός.

Το Μεσοπρόθεσμο πλην απροόπτου θα ψηφισθεί, ειδικά μετά την τακτική κίνηση του πρωθυπουργού να προηγηθεί μόλις λίγες ημέρες πριν ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, την οποία και επίσης πλην συγκλονιστικού απροόπτου θα λάβει. Ωστόσο αμέσως μετά ουσιαστικά μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο…

neapolitika