Το ευαγγέλιο της αγίας, ηθικοπλαστικής φρασεολογίας, που κράδαιναν από τα προεκλογικά μπαλκόνια και τα τηλεοπτικά παράθυρα οι πολιτικοί ταγοί της χώρας και οι βουλευτές, ήταν η χειρότερη εκδοχή της σχολής του λαϊκισμού, που σήμερα βρίσκει μπροστά του το πολιτικό σύστημα της χώρας ως εκδικητική εκδήλωση διαμαρτυρίας από μερίδα φανατικών ανθρώπων. Το τροπάριο της αρπαχτής, που με περισσή ευκολία έψελνε το...
ένα κόμμα σε βάρος του άλλου, έχει επιστρέψει σήμερα ως εφιάλτης εναντίον σύσσωμου του πολιτικού κόσμου και το σύνθημα «κλέφτες - κλέφτες» αποτελεί τη μόνιμη επωδό των διαδηλωτών έξω από το Σύνταγμα ή και αλλού. Δυστυχώς το παιχνίδι δεν σώζεται, όσες εξεταστικές ή προανακριτικές επιτροπές συγκροτηθούν στη Βουλή, και, αν μη τι άλλο, αυτή η αίσθηση συνιστά επικίνδυνη εξέλιξη για το κύρος και την ύπαρξη του πολιτικού προσωπικού της χώρας, πέραν της γενικότερης αναξιοπιστίας σε άλλα επίπεδα. Συμβολικές κινήσεις του τύπου να κοπεί μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης ή της σύνταξης των πολιτικών ή άλλες κατευναστικές ιδέες για αναδρομικό έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όσων διετέλεσαν αξιωματούχοι από το 1974 και μετά επίσης δεν αρκούν. Αφήστε δε που δεν γίνονται και πιστευτές από κανέναν. Αν πάλι οι βουλευτές αισθάνονται πραγματικά την ανάγκη να συνεισφέρουν, αντί να κλαίνε σπαραχτικά για τη συμφορά που βιώνει ο κόσμος, ας κρατήσουν μόνο τις έδρες τους και ας αποποιηθούν τη χορήγηση κάθε απολαβής. Έτσι και αλλιώς, επαγγελματικό ασυμβίβαστο δεν υφίσταται πλέον.
metro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου