Ασυγκίνητοι - Άρθρο του Γιώργου Κατσίγιαννη

Όποια και αν είναι η τύχη του Άκη Τσοχατζόπουλου μετά τη σημερινή ψηφοφορία στη Βουλή για το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής, πολύ φοβάμαι πως δεν πρόκειται να συγκινήσει κανέναν. Ακόμη και τα χειρότερα να επαληθευτούν για τον πάλαι ποτέ ισχυρό παράγοντα του ΠΑΣΟΚ, ούτε η κοινή γνώμη πρόκειται να...
μείνει εμβρόντητη ούτε σοκ στο πολιτικό σκηνικό θα προκληθεί.

Γιατί, απλούστατα, τα ζητήματα ηθικής ή ποινικής τάξεως στη χώρα μας έχουν πάψει προ πολλού να συγκλονίζουν, ενώ η γνωστή ρήση «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» δεν υφίσταται και αυτό διότι όσοι βρέθηκαν στη δίνη της ατίμωσης ή στα πρόθυρα της φυλάκισης είχαν πάντα τις άκρες τους σε συστήματα, θεσμικά και μη, για να «καθαρίσουν» και να συνεχίσουν ανενόχλητοι τη ζωή τους.

Διάσημες προσωπικότητες, όχι μόνο από την πολιτική, αλλά και από άλλους επαγγελματικούς χώρους, όπως τη δικηγορία, την Τέχνη, τη δημοσιογραφία, τα πανεπιστήμια, βίωναν προσωρινά την ηθική ή ποινική δοκιμασία, αλλά μόλις πέρναγε η μπόρα, επέστρεφαν στο δημόσιο βίο, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, και μάλιστα η περιπέτειά τους αντιμετωπιζόταν με «χαλαρό έως χιουμοριστικό τρόπο».

Φυσικά, αυτή η απαξίωση της ποινής ή του φόβου για ποινή ευνοήθηκε από την «καταχρηστική» αντιμετώπιση της έννοιας της ηθικής εκ μέρους της πολιτικής και των μίντια και φυσικά από την πολυνομία, που φρόντιζε να αφήνει ανοιχτά παράθυρα στους πάντες, για να παίζουν καθυστερήσεις πριν από την τελική ετυμηγορία.

metro