Ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Φουκουγιάμα;

Του Εφραίμ Κυριζίδη
Δικηγόρου

Κάπου στο 1989 και μετά την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου ο νεαρός ακαδημαικός (ρηξικέλευθος τότε) Φράνσις Φουκουγιάμα έγραφε για «Το τέλος της Ιστορίας», καθώς μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την επικράτηση του παγκόσμιου φιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου πίστεψε ότι οι ιδεολογίες κατέρρευσαν.

Πίστεψε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να γεννηθεί κάτι καινούριο και το νέο παγκόσμιο μοντέλο οικονομίας και «διακυβέρνησης» δεν έχει πλέον αντίπαλο.
22 χρόνια μετά και βιώνοντας (αν όχι την κατάρρευση) την μεγαλύτερη κρίση του... ‘’συστήματος’’, διαπιστώνουμε ότι τίποτα νέο δεν γεννιέται. Το παγκόσμιο σύστημα, ανάμεσα στους επιθανάτιους ρόγχους του, αναζητεί μεθόδους και λύσης αυτοίασης. Αυτοίαση με αλλαγή μεθόδων, με κούρεμα χρεών, με ελαχιστοποίηση δαπανών και παροχών…

22 χρόνια μετά σοσιαλιστικά κόμματα κρατούν μόνο το όνομα τους για να θυμίζουν κάτι από σοσιαλισμό.
22 χρόνια μετά και η Αριστερά έχει μείνει είκοσι δύο χρόνια πίσω.
22 χρόνια μετά και οι τότε υπανάπτυκτες χώρες (ιδιαίτερα της Κεντρικής Αφρικής) αναπτύσσονται και μεγαλουργούν δανειζόμενες πάνω σε αυτό το μοντέλο καπιταλισμού, διαγράφοντας ήδη την πορεία της ‘’δικής’’ του κρίσης.

Ήρθε η ώρα να δικαιωθεί ο Φουκουγιάμα;

Αν σταματούσαμε την μηχανή του χρόνου και τις σελίδες της ιστορίας θα τον δικαιώναμε πλήρως.
Το πρόβλημα της Ελλάδος, με την παγκόσμια έκταση που έλαβε, σημειολογικά είτε θα παίξει το ρόλο της ταφόπλακας της ιστορίας (της επιβεβαίωσης της θεωρίας του τέλους) είτε θα παίξει το ρόλο του Βερολινέζικου τείχους, αποτελώντας τον καταλύτη για παγκόσμιες αναθεωρήσεις και ανακατατάξεις.