Ανάγκη ελπίδας και οράματος - Του Δημήτρη Γαρούφα*

«στα σκοτεινά πηγαίνουμε

στα σκοτεινά προχωρούμε..»

Γ.Σεφέρης

Η Ελλάδα σήμερα μοιάζει με τοπίο στην ομίχλη με την έννοια ότι κανείς δεν ξέρει που βρισκόμαστε και που βαδίζουμε ενώ οι ιθύνοντες αυτοσχεδιάζουν χωρίς όραμα για το μέλλον.

Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης με την συμπεριφορά τους έφθειραν ανεπανόρθωτα τους θεσμούς . Η κρατούσα πολιτική ελίτ στηριζόταν στην διαιώνιση του συστήματος μέσω της οικογενειοκρατίας, με πρόθυμους υπηρέτες- συνήθως ανεπάγγελτους γόνους- που σιτίζονταν στην αυλή πολυεθνικών εταιριών φτάνοντας στο σημείο να διεκδικούν «χορηγίες» από εκατομμύρια μέχρι και λεμονοστίφτες …Δυστυχώς υπήρχε εξασφαλισμένη ατιμωρησία μέσω της συνταγματικά κατοχυρωμένης σχεδόν άμεσης παραγραφής των ποινικών ευθυνών τους και γι΄ αυτό κανείς πολιτικός δεν... τιμωρήθηκε για τα σκάνδαλα της SIEMENS,των υποβρυχίων, του Βατοπεδίου , του Χρηματιστηρίου κλπ. ΄Όποτε ζορίζονταν πολύ τα πράγματα το σύστημα θυσίαζε κάποιον αναλώσιμο για να συνεχισθεί η νομή της εξουσίας και γι΄ αυτό έφτασε η χώρα σε οικονομική και πολιτική χρεοκοπία.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα.

Είχε μια ευκαιρία ο πολιτικός κόσμος κάνοντας γενναία αυτοκριτική να λειτουργήσει ουσιαστικά τους θεσμούς και να δημιουργήσει νέα προοπτική για τη χώρα. Το φθινόπωρο του 2009 ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ.Παπανδρέου που επαγγέλθηκε εκσυγχρονισμό της χώρας με καινοτόμες ιδέες και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Α.Σαμαράς που ζώντας σε «πολιτική έρημο», εκτός συστήματος, για αρκετά χρόνια, επελέγη από την λαϊκή βάση με εντολή να αποκαθάρει και ανανεώσει το κόμμα του φιλοτεχνώντας νέο όραμα για την Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι ότι για την ενίσχυση των θεσμών που υπολειτουργούσαν εξαγγέλθηκαν κάποιες πρωτοβουλίες κι΄ από τον πρωθυπουργό (π.χ. καθιέρωση δημοψηφισμάτων) και από τον Α.Σαμαρά (π.χ. προτάσεις τολμηρής αναθεώρησης του Συντάγματος) αλλά οι πολίτες με περίσκεψη τις αντιμετωπίζουν γιατί βλέπουν ακόμη στα καθοδηγητικά όργανα των κομμάτων πρόσωπα διαβλητά.

Για την ανάκαμψη της οικονομίας όμως η κυβέρνηση δεν κατάφερε να υλοποιήσει σχέδιο εξόδου από την κρίση μέσω ανάπτυξης και από μέρα σε μέρα χειροτερεύει η κατάσταση. Ελλείψει χώρου δεν μπορούμε να πούμε πολλά αλλά βάσιμα υπάρχει στους πολίτες η αίσθηση ότι ως χώρα βαδίζουμε στα σκοτεινά χωρίς ελπίδα.…Κι΄ αυτό είναι το χειρότερο γιατί ακόμα και την περίοδο της Γερμανικής κατοχής οι πολίτες ήλπιζαν στην απελευθέρωση… Γι΄ αυτό η ηγεσία της χώρας (πολιτική, οικονομική , πνευματική)οφείλει να προσφέρει πειστικό όραμα και ελπίδα για το μέλλον γιατί διαφορετικά θα έχουμε συρρίκνωση της μεσαίας τάξης με περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση και ενίσχυση των άκρων με σοβαρούς κλυδωνισμούς του πολιτεύματος.

*πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.