Σύμφωνα με τον Per Sundin, διευθύνων σύμβουλο της Universal Music, η μείωση των εσόδων της μουσικής βιομηχανίας τα τελευταία 8 χρόνια, μπορεί να αποδοθεί στον παράνομο διαμοιρασμό αρχείων. Αν αυτό ήταν πραγματικά αλήθεια, πολλοί από εμάς μπορεί να σεβόμασταν την απόφαση του να κινηθεί εναντίων των πειρατών, όπως κάνει και... η μουσική βιομηχανία αυτή την στιγμή. Ωστόσο, τα τελευταία 8 χρόνια έχουν γίνει πολύ περισσότερες αλλαγές στο τοπίο της οικιακής ψυχαγωγίας από ότι ο Pen Sundin θα ήθελε να παραδεχθεί. Και κάποιες από αυτές τις αλλαγές είχαν τεράστιο αντίκτυπο στα κέρδη της μουσικής βιομηχανίας – πολύ μεγαλύτερο από οποιοδήποτε ποσό πειρατείας.
Ας φρεσκάρουμε την μνήμη μας και ας ρίξουμε μια ματιά στο τι πραγματικά συνέβη κατά την διάρκεια των τελευταίων αυτών χρόνων:
1. Πρώτον, η εκρηκτική άνοδος των υπολογιστών και των παιχνιδομηχανών. Αυτό το ανταγωνιστικό «τρίτο στοιχείο» εμφανίστηκε στο τοπίο της ψυχαγωγίας, χτύπησε και την μουσική και τις ταινίες στο κόκκαλο και προξένησε τεράστια περικοπή στα έσοδα της μουσικής βιομηχανίας. Οι καταναλωτές δεν έχουν τσέπες γεμάτες λεφτά που δεν τελειώνουν ποτέ και αρκετά από τα δισεκατομμύρια που πήγαιναν σχεδόν αποκλειστικά στην μουσική, τώρα πηγαίνουν στα παιχνίδια.
2. Οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες έχουν επιτρέψει στους καταναλωτές να αγοράζουν την μουσική τους σε διασυνοριακά επίπεδα, αντί να αποδέχονται τις τοπικές τιμές που βασίζονται στον «σχετικό πλούτο» της εκάστοτε χώρας αντί για την πραγματική αξία του προϊόντος.
3. Νέες μορφές αρχείων, όπως τα mp3, έχουν γίνει πλέον εμπορικές. Αυτά τα νέα μέσα δεν φθείρονται με τον καιρό και δεν σπάνε, κάνοντας την επαναγορά της μουσικής (όπως με τα cd) ένα πράγμα που ανήκει στο παρελθόν και επιτρέποντας την αγορά μεταχειρισμένων να αναπτυχθεί και να επεκταθεί. Αυτά τα δυο βοήθησαν στην περικοπή των εσόδων της μουσικής βιομηχανίας.
4. Η ριζική τεχνολογική καινοτομία έχει μπει και αυτή στον τομέα της μουσικής δημιουργίας, της επεξεργασίας, της μίξης και του mastering.Τα λογισμικά ηχογράφησης, οι συσκευές εγγραφής CD, τα λογισμικά μουσικής και οι κωδικοποιητές πολυμέσων έχουν εξελιχθεί σε σημείο που οι περισσότεροι καλλιτέχνες μπορούν να αντέξουν οικονομικά να αγοράσουν τον δικό τους εξοπλισμό και να κάνουν την ηχογράφηση και την παραγωγή μόνοι τους, έχοντας ένα ποιοτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, αυτό έχει επιτρέψει την δημιουργία χιλιάδων, μικρότερων, εξειδικευμένων στούντιο, τα οποία μπορούν να «κοντράρουν» τα μεγάλα στούντιο με τις χαμηλότερες τιμές, τους καλύτερους όρους για τους καλλιτέχνες, την καλύτερη εμπειρογνωμοσύνη ανά είδος κτλ. Οι επιτυχημένοι καλλιτέχνες μπορούν πλέον να φύγουν από τις μεγάλες δισκογραφικές και να ξεκινήσουν την δική τους με σχετικά μικρό προϋπολογισμό. Φυσικά, οι superstars όπως οι Beatles και ο Frank Sinatra είχαν πάντα αυτή την επιλογή, αλλά οι πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν μειώσει τον πήχη δραστικά. Η εξέλιξη αυτή στερεί από τις μεγάλες δισκογραφικές πάρα πολλά έσοδα από καλλιτέχνες οι οποίοι τις χρησιμοποιούν σήμερα μόνο για σκοπούς διανομής και διαφήμισης.
5. Ο Παγκόσμιος Ιστός έχει γίνει μια πανταχού παρούσα δύναμη στον κόσμο, επιτρέποντας φθηνή, από άκρη σε άκρη διανομή της ψηφιακής μουσικής, αφήνοντας απ’ έξω τις εταιρείες διανομής, οι οποίες ασχολούνται με φορτηγά μεταφοράς κι εξώφυλλα, αντί για bytes και bandwidth. Με το iTunes να ανοίγει τον δρόμο (που «ανταγωνίζεται με μεγάλη επιτυχία τα δωρεάν» μπορώ να πω), δισεκατομμύρια τραγούδια αγοράζονται ψηφιακά αντί για φυσικά, χωρίς να χρειάζονται πλέον τα δίκτυα διανομής των μεγάλων δισκογραφικών.
6. Ο συνολικός αριθμός των ραδιοφωνικών σταθμών, των τηλεοπτικών δικτύων και των άλλων πηγών «συνεχούς ροής (streaming)» μουσικής έχει αυξηθεί εκθετικά, δίνοντας στους λάτρεις της μουσικής μια τεράστια ποικιλία από δωρεάν (και παράνομες) μουσικές επιλογές. Το ραδιόφωνο και οι ραδιοφωνικές εκπομπές μέσω διαδικτύου έχουν καταστήσει απλό για τους καταναλωτές να συντονίζονται στον σταθμό που εκπέμπει ακριβώς το είδος μουσικής που θέλουν να ακούσουν, καθιστώντας την «αγορά» της μουσικής εντελώς προαιρετική για τον από ακροατή.
7. Μια τεράστια ποικιλία από εναλλακτικές επιλογές ψυχαγωγίας (υπολογιστές, κονσόλες παιχνιδιών, κινητά τηλέφωνα, κτλ.) έχουν κάνει την εμφάνιση τους στα σπίτια, περιθωριοποιώντας ουσιαστικά την μουσική σαν δραστηριότητα. 15-20 χρόνια πριν, οι νέοι επισκέπτονταν τακτικά ο ένας τον άλλο για να ακούσουν μουσική μαζί. Σήμερα αυτό είναι σχεδόν αδιανόητο χωρίς κάποια να εμπλέκεται κάποια δραστηριότητα, όπως το να παίζεις Guitar Hero ή να χορεύεις σε μια συναυλία.
8. Και τέλος, η μουσική βιομηχανία από μόνη της έχει αγκαλιάσει τις ευκαιρίες των ψηφιακών μέσων, τουλάχιστον επιτρέποντας στους καταναλωτές μα αγοράσουν μόνο τα κομμάτια που θέλουν αντί να αναγκάζονται να αγοράσουν ολόκληρο το cd. Εξετάζοντας τα αριθμητικά στοιχεία των πωλήσεων της RIAA των τελευταίων 10 χρόνων, υπάρχει μια άμεση συσχέτιση μεταξύ της πτώσης των πωλήσεων άλμπουμ και της εισαγωγής και αύξησης των πωλήσεων των μεμονωμένων κομματιών. Κοιτάζοντας τα νούμερα, είναι σαφές ότι ποτέ, η συντριπτική πλειοψηφία των καταναλωτών, δεν ήθελε να αγοράσει ολόκληρα άλμπουμ, αλλά ήταν αναγκασμένοι από την έλλειψη δυνατότητας να αγοράσουν μόνο όποιο κομμάτι ήθελαν. Τώρα που η ψηφιακή επανάσταση έχει φτάσει, αμέτρητα εκατομμύρια από πωλήσεις άλμπουμ 16 κομματιών έχουν μετατραπεί σε πωλήσεις ενός ή δύο κομματιών, αποδεκατίζοντας τα πρώην έσοδα της μουσικής. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος γιατί η μουσική βιομηχανία «χάνει» χρήματα.
Με άλλα λόγια: Το επιχείρημα της «κοινής λογικής» ότι η μουσική βιομηχανία είναι αθέμιτη εξαιτίας της προσπάθειας της να κόψει την μείωση των εσόδων της λόγω της πειρατείας, απλά δεν ευσταθεί. Δεν είναι τόσο σαφές όσο η βιομηχανία πιστεύει. Ο πραγματικός λόγος για την μείωση των εσόδων είναι ότι εξακολουθούν να είναι απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν την αλήθεια, αλλά θα πρέπει να το κάνουν αργά ή γρήγορα.
Το γεγονός είναι ότι τα έσοδα της μουσικής βιομηχανίας είχαν διογκωθεί τεχνητά για δεκαετίες εξαιτίας των περιορισμένων επιλογών των καταναλωτών. Τα τελευταία 15 χρόνια καινοτομίας έχουν άρει αυτούς τους περιορισμούς, αφήνοντας ουσιαστικά την μουσική βιομηχανία με ένα ξεπερασμένο, ελαττωματικό επιχειρηματικό μοντέλο μονοπωλιακής τεχνολογίας παραγωγής, έναν εξαναγκασμό ομαδοποίησης άλμπουμ και με σχεδόν ανύπαρκτο ανταγωνισμό στον χώρο της οικιακής ψυχαγωγίας. Αυτό που συμβαίνει τώρα – η μείωση των κερδών και το κυνήγι της πειρατείας από την μουσική βιομηχανία – είναι απλώς ένας ο πανικοβλημένος αγώνας για ένα ετοιμοθάνατο επιχειρηματικό μοντέλο και μια άρνηση του κλάδου να δεχθεί την μείωση του ρόλου του σε έναν ψηφιακό κόσμο. Οι πειρατές δεν είναι ο λόγος και η πτώση, δεν είναι η ασθένεια. Είναι η θεραπεία.
Πηγή: dailyarticle.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου