Έτσι, λοιπόν, θυμήθηκα την ιστορία με τον πατροκτόνο, ο οποίος ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί ήταν ορφανός. Θυμήθηκα και μία ακόμα ιστορική ρήση του μεγάλου Γάλλου πολιτικού Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο οποίος έλεγε ότι οι σοσιαλιστές αγαπούν τόσο πολύ τους φτωχούς που συνεχώς δημιουργούν περισσότερους. Αυτή είναι, λοιπόν, η πολιτική... του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτή είναι η πολιτική που για ακόμα μία φορά σήμερα οι συνάδελφοι την κριτικάρουν και στο τέλος έρχονται και την επικυρώνουν με την ψήφο τους.
Για άλλη μια φορά κύριοι συνάδελφοι βρισκόμαστε στο Κοινοβούλιο για να συζητήσουμε ένα νομοσχέδιο με την προσφιλή στην Κυβέρνηση μέθοδο, δηλαδή τις συνοπτικές διαδικασίες, ένα νομοσχέδιο που σύμφωνα με την Κυβέρνηση για μία ακόμα φορά θα σώσει τη χώρα.
Αλήθεια, έχουμε χάσει το μέτρημα πόσες φορές έχει σώσει τη χώρα η Κυβέρνηση μέσα σε αυτήν τη Βουλή, πόσες φορές ψήφισε νομοσχέδια που θα έσωζαν τη χώρα. Αυτά είναι βέβαια νομοσχέδια τα οποία αφενός μεν δεν έσωσαν τη χώρα, αφετέρου δε κινούνταν, όπως και το παρόν νομοσχέδιο, όλα στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας. Η αλήθεια είναι ότι με παρόν νομοσχέδιο αλλάζει άμεσα ή έμμεσα, οριστικά η ζωή όλης της κοινωνίας, καθώς κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το νομοσχέδιο της εξαθλίωσης της μισθωτής εργασίας.
Από την αρχή η Νέα Δημοκρατία καταδικάσαμε την πολιτική του μνημονίου ως αντιαναπτυξιακή, ως ένα πλαίσιο πολιτικής που θα οδηγήσει σε μεγαλύτερα ελλείμματα, ύφεση και που σκοπό έχει να εμφανίσει ως μονόδρομο το ξεπούλημα της εθνικής μας περιουσίας και σε δεύτερο στάδιο της εθνικής μας κυριαρχίας.
Η πλήρης αδυναμία της Κυβέρνησης να εφαρμόσει έστω κι ένα μέρος από αυτά που η ίδια σχεδίασε και να πετύχει έστω και κάποιον από τους στόχους που η ίδια έθεσε διαδοχικά σε συνεννόηση και συμφωνία, βέβαια, πάντα με την Τρόικα, την οδήγησε στη σημερινή τραγικού χαρακτήρα παρέμβαση.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα στέλνει και πάλι, λοιπόν, το λογαριασμό στους πολίτες, ζητώντας τους να δώσουν για τις επιλογές που έκανε τα είκοσι δύο από τα τριάντα χρόνια της μεταπολιτευτικής ιστορίας που κυβέρνησε τον τόπο και τα οχτώ χρόνια που ως Αξιωματική Αντιπολίτευση πολέμησε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Ζητά να πληρώσουν οι πολίτες για το μετεκλογικό φούσκωμα του ελλείμματος, για την εκτόξευση των σπρεντς, για τη σπήλωση της χώρας μας και την είσοδο της τελικά στα δεσμά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της τρόικας. Και όλα αυτά στα πλαίσια μιας πολιτικής που δεν οδηγεί πουθενά.
Μου έκανε εντύπωση από τη διαδικασία της συζήτησης στις επιτροπές αλλά και από τα δεκάδες υπομνήματα που έχω λάβει το εξής αξιοπρόσεχτο γεγονός: Σαφέστατα πλήττεται όλη η κοινωνία μας με το παρόν νομοσχέδιο ή «τερατούργημα», όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισαν πάρα πολλοί συνάδελφοι, αλλά οι πλέον θιγόμενοι, οι πλέον διαμαρτυρόμενοι συμπολίτες μας είναι από τη μια οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες -ανάπηροι, κωφοί, άτομα με σύνδρομο Ντάουν, νεφροπαθείς, άτομα με μεσογειακή αναιμία, αλλά και τρίτεκνοι ή πολύτεκνοι- και από την άλλη οι πλέον μορφωμένοι και καταρτισμένοι υπάλληλοι του δημοσίου, οι κάτοχοι μεταπτυχιακών, διδακτορικών και πανεπιστημιακών τίτλων σπουδών, οι απόφοιτοι της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, το Ειδικό Επιστημονικό Προσωπικό της χώρας, οι άνθρωποι που μέσω διαδικασιών ΑΣΕΠ έχουν εισαχθεί στο ελληνικό δημόσιο και αποτελούν μια ελπίδα για μια καλύτερη δημόσια διοίκηση.
Με το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, με το προκάλυμμα της εργασιακής εφεδρείας προβλέπονται χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Μια πρόταση της Νέας Δημοκρατίας, που στόχο είχε να μειώσει το μισθολογικό κόστος του δημοσίου και να δώσει χρόνο να αναδιοργανωθεί το σπάταλο και αντιπαραγωγικό δημόσιο, η Κυβέρνηση την παραποιεί και τη χρησιμοποιεί για να οδηγήσει στον Καιάδα χιλιάδες εργαζόμενους, χιλιάδες οικογένειες, χωρίς αποτέλεσμα όμως δυστυχώς, καθώς όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνεργοι θα επιτείνουν την ύφεση ενώ θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλα επιμέρους ζητήματα του παρόντος κεφαλαίου, γιατί είναι ένα κεφάλαιο που θα πρέπει άμεσα να αποσυρθεί και να επανακατατεθεί χωρίς πρόβλεψη απολύσεων.
Σήμερα προέχει η κοινωνική ειρήνη, ώστε να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας. Παρά τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης και το γεγονός ότι υπάρχει αντιπαραγωγικό δυναμικό, όσοι έχουμε εργαστεί στη δημόσια διοίκηση γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά και ικανά έμπειρα στελέχη που ξέρουν σε βάθος τα θέματα του δημοσίου και τη νομοθεσία. Πολλοί απ’ αυτούς οδηγούνται στην εφεδρεία, στην απαξίωση, στην απόλυση. Αυτό είναι το «ευχαριστώ» από ένα κράτος που υπηρέτησαν με συνέπεια για τριάντα και περισσότερα χρόνια.
Ακόμη, με τη de facto κατάργηση των οργανικών θέσεων που γίνεται στο άρθρο 33 προβλέπεται και θα δημιουργηθούν προβλήματα πολύ μεγάλα στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Πολλές από αυτές τις θέσεις θα
μπορούσαν να έχουν καλυφθεί με μετατάξεις. Με την κατάργησή τους θα πρέπει σε πολλές περιπτώσεις να επανασυσταθούν με όση γραφειοκρατία και καθυστερήσεις προκύψουν.
Δυστυχώς η δαμόκλειος σπάθη του χρόνου τρέχει πάρα πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να είμαι αναγκασμένος να κλείσω καταλήγοντας και λέγοντας ότι η οικονομία μας βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ας το καταλάβει αυτό η Κυβέρνηση, ότι κάθε μέρα που περνάει δυστυχώς χειροτερεύει η κατάσταση ακόμη περισσότερο και ας κάνει κάτι καλό επιτέλους γι’ αυτόν τον τόπο. Ας παραιτηθεί άμεσα, να προσφύγουμε στη θέληση του ελληνικού λαού, έτσι ώστε να εκλεγεί μια νέα κυβέρνηση με μια νέα πολιτική, με μια πολιτική επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου, με μια πολιτική ελπίδας και προοπτικής για τον ελληνικό λαό, με μια πολιτική για την επανεκκίνηση της οικονομίας μας, για να ανακτήσουμε επιτέλους μια πορεία προς μια υγιή και ορθολογική ανάπτυξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου