Νέα μαγαζιά στην διασκέδαση, κόντρα στην κρίση. Σωστό ή Λάθος;

Κρίση – Κρίση – Κρίση αλλά κάποιοι ή δεν το καταλαβαίνουν ή κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου να υπερμεγεθύνει τις καταστάσεις είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Το συναίσθημα είναι ο χειρότερος σύμβουλος σε κάθε απόφασή μας. Έτσι λοιπόν βλέπουμε φαινόμενα που μεταξύ τους είναι αντίθετα, όπως για παράδειγμα η αύξηση στην πόλη μας -υποθέτω και σε άλλες πόλεις- των νέων καταστημάτων διασκέδασης.

Κάθε μέρα, ακούμε και για μια νέα προσπάθεια νέων κυρίως ανθρώπων που μη διαισθανόμενοι το πρόβλημα της αγοράς ανοίγουν νέα καταστήματα. Ανοίγει αύριο το... MARKIZ, άνοιξαν δυο τεράστια club στην Θεσσαλονίκη, Guilty, W κ.α. Φοβερό ξεκίνημα για ακόμη μια φορά του Vogue, μια νέα πιάτσα έγινε πάνω από την Εγνατία με προσπάθεια του φίλου μου Ιεροκλή Μιχαηλίδη για ένα νέο ενδιαφέρον bar σε μια νέα εναλλακτική πιάτσα. Εκεί σε λίγο, σίγουρα θα ξεφυτρώσουν και άλλα. Νέος, καινούργιος δρόμος για cafe με 2-3 καινούργια καταστήματα σε Μητροπόλεως, Καρόλου Ντηλ, ανανεωμένο σαν δεύτερο μαγαζί και το Kiss Fish με τον Αξά να ξεκινάει δυνατά. Το αξίζει ο Γιώργος, είναι μοναδικός. Στην Παύλου Μελά καινούργια café, στην παραλία τεράστιο νέο café στο ύψος της Βογατσικού και θα μπορούσα να γράφω πολλές σελίδες με τα νέα openings.

Και αναρωτιέμαι. Υπάρχει σχέδιο ή άγνοια κινδύνου; Πώς θα χωρέσουν φίλοι μου όλα αυτά στην μικρή μας πόλη αφού δεν προβλέπεται να έρθουν σύντομα άλλοι 50.000 νέοι πολίτες που θα ξοδεύουν κάθε βράδυ; Ποια είναι η αιτία όλων αυτών των επενδύσεων;

Πρόθεση όλων αυτών είναι το κέρδος. Θα μπορέσουν όμως να σταθούν σε μια πόλη που φθίνει κάθε μέρα και η οικονομική απαξίωση είναι ορατή καθημερινώς όλο και περισσότερο;
Είμαι φοβισμένος με όλα αυτά που βλέπω. Όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι (γιατί κυρίως νέοι άνθρωποι άνοιξαν αυτά τα καινούργια καταστήματα) ξέρουν τους κινδύνους που εγκυμονεί το επιχειρείν, ειδικά τώρα που έχουμε απέναντί μας ένα κράτος-εχθρό που αντί να βοηθάει, πάει το ΦΠΑ 23% μπαίνοντας συνεταίρος ουσιαστικά σε κάθε επιχείρηση με ποσοστό το ¼ του τζίρου μη συμμετέχοντας όμως στις ζημιές.

Αναρωτιέμαι το αυτονόητο. Όλα αυτά τα νέα παιδιά ξέρουν πως κάθε μήνα πρέπει να δίνουν στο κράτος το ¼ του τζίρου του δουλέψουν-δε δουλέψουν;

Ψυχραιμία παιδια!