Πέμπτη, Οκτωβρίου 20

Η μικρή και απαίσια ζωή του Γούντι Άλεν

Ο 75χρονος, που δηλώνει κατά του θανάτου, μοιράζεται με το Nitro τις ανασφάλειές του και ξεκαθαρίζει πως ο μοναδικός τρόπος για να είσαι ευτυχισμένος είναι να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου.

Δεν υπαρχει κινηματογραφική σεζόν την τελευταία δεκαετία που να μην έχει μέσα της κάποια δημιουργία του, 75χρονου πλέον, Γούντι Άλεν. Οπότε μια κουβέντα μαζί του είναι πάντα επίκαιρη…

Τι είδους ανάγκη εξυπηρετεί το γεγονός ότι γυρίζετε τη μία ταινία μετά την άλλη;
Με βοηθά να μην απελπίζομαι! Η δουλειά έχει έναν εξαιρετικό τρόπο να σε εμποδίζει από το να σκέφτεσαι καθημερινά ότι μεγαλώνεις, ότι γερνάς, ότι... αρρωσταίνεις, ότι πεθαίνεις. Με το να γυρίζω συνεχώς ταινίες και να με απασχολούν τα μικροπροβλήματά τους καταφέρνω να μη με βασανίζουν τα πραγματικά σοβαρά προβλήματα αυτής της ζωής. Τελειώνω μια ταινία και αμέσως μεταπηδώ στην επόμενη, ώστε να μη χρειάζεται να κάθομαι σπίτι μου και να με πιάνει φόβος επειδή η ζωή είναι μικρή και απαίσια.

Συμμερίζεστε πραγματικά μια τόσο απαισιόδοξη αντίληψη για τη ζωή;
Αισθάνομαι πραγματικά ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μια ζοφερή, αξιοθρήνητη, εφιαλτική και δίχως νόημα εμπειρία. Ο μοναδικός τρόπος να είσαι ευτυχισμένος σε αυτήν είναι να παραμυθιάζεις τον εαυτό σου. Να συντηρείς τις ψευδαισθήσεις σου. αλλιώς, αν επιχειρήσεις να αντικρίσεις τη ζωή με ειλικρίνεια και καθαρότητα, διαπιστώνεις ότι καταντά αφόρητη, αφού αποτελεί μια πολύ βλοσυρή επιχείρηση.

Μέχρι πρότινος δε συνηθίζατε να δίνετε συνεντεύξεις. Τι άλλαξε και γίνατε πιο καταδεκτικός;
Δε με πειράζει να δίνω συνεντεύξεις μια φορά το χρόνο. Με ενοχλεί που μερικοί άνθρωποι βγαίνουν στα σόου της αμερικανικής τηλεόρασης και μιλούν συνέχεια. Οφείλω, πάντως, να παραδεχτώ πως δεν είναι άσχημη εμπειρία το να δίνεις συνέντευξη. Όλοι, άλλωστε, είναι τόσο φιλικοί μαζί μου. είμαι όμως τόσο ανεπαρκής κοινωνικά, ώστε δεν έχω καν το θάρρος να πλησιάσω έναν άνθρωπο και να του μιλήσω.


Για ποιο λόγο σάς βλέπουμε να εμφανίζεστε όλο και αραιότερα ως πρωταγωνιστής στις ταινίες σας;
Για χρόνια αναλάμβανα τον πρωταγωνιστικό ρομαντικό ρόλο, μέχρι που κάποια στιγμή δεν μπορούσα άλλο να τον υποδύομαι, γιατί είχα μεγαλώσει υπερβολικά για κάτι τέτοιο. Και δεν έχει πλάκα να μην παίζεις το ρόλο του τύπου που κερδίζει στο τέλος το κορίτσι. Αν δεν μπορέσω, λοιπόν, να εφεύρω ένα σωστό τρόπο για να ερμηνεύω τέτοιους ρόλους, προτιμώ να μην αποπειραθώ να το κάνω. Γιατί μπορείτε να φανταστείτε σε τι απόγνωση με φέρνει το να γυρίζω όλες αυτές τις ταινίες με τη Σκάρλετ Γιόχανσον ή τη Ναόμι Γουότς και στο τέλος να τις κερδίζουν οι άλλοι;

Το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας σας τοποθετούσατε τα γυρίσματα όλων των ταινιών σας στη Νέα Υόρκη. Τα τελευταία χρόνια όμως γυρίζετε τακτικά τις ταινίες σας στην Ευρώπη. Σε τι οφείλεται αυτή η αλλαγή;
Παλιά ήμουν πολύ νευρωτικός για να ταξιδεύω. Και δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα ξενιτευτούν σε κάποια μακρινή χώρα και θα κινηματογραφούν για καιρό, ξοδεύοντας πληθώρα χρημάτων. Πριν από 20-25 χρόνια ξεκίνησε ένα ολόκληρο κύμα μετανάστευσης της καλλιτεχνικής κοινότητας από το Μανχάταν προς το Λος Άντζελες, που αποτελούσε τότε την πρωτεύουσα της σόουμπιζ. πρέπει να ήμουν ένας από τους λιγοστούς που επέλεξαν να παραμείνουν στη νέα υόρκη. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να την εγκαταλείψω. Τη θεωρούσα πάντοτε θαυμάσια πόλη, βοηθά όμως το γεγονός ότι εκεί μπορώ να πραγματοποιήσω γυρίσματα στη γειτονιά μου και να μένω σπίτι μου. Τώρα όμως πρέπει να σας πω πως, όταν με πλησιάζουν νέοι άνθρωποι για να με ρωτήσουν πώς να ξεκινήσουν στη δουλειά τους, τους λέω πάντα να πάνε στην Καλιφόρνια, γιατί οι ευκαιρίες που προσφέρονται εκεί είναι αναρίθμητες. Και για να αφήσουν τη νέα υόρκη στην ησυχία της!

Πιστεύετε πως, αν είχατε απαλλαγεί από τις νευρώσεις σας, θα εξακολουθούσατε να γυρίζετε ταινίες;

Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν πως όσο καλύτερη είναι η πνευματική κατάσταση ενός ανθρώπου τόσο καλύτερο θα είναι και το έργο που θα παράγει. Οι νευρωτικοί άνθρωποι έχουν στενότερο πεδίο σκέψης. Πιστεύουν πως, αν γιατρευτούν, θα γίνουν αυτομάτως λιγότερο δημιουργικοί. Εγώ πάντα υποστήριζα το αντίθετο.


Πώς αντιμετωπίζετε το γεγονός ότι έχετε μεγαλώσει;
Βρίσκω ότι είναι μια άθλια κατάσταση. Δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα στο να γερνάς και μην πιστέψετε κανέναν που θα προσπαθήσει να σας πείσει για το αντίθετο. Είμαι 75 ετών τώρα και τίποτα καλό δε βλέπω να συμβαίνει. Δε γίνεσαι πιο έξυπνος, δε γίνεσαι πιο σοφός, δε γίνεσαι πιο ώριμος, δε γίνεσαι πιο καλοσυνάτος. Τίποτα της προκοπής δε γίνεσαι! Η πλάτη σου πονάει περισσότερο, η όρασή σου δεν είναι πια τόσο καλή, χρειάζεσαι ακουστικό βαρηκοΐας. Είναι κακός μπελάς να μεγαλώνεις και θα σας συνιστούσα να μην το κάνετε.

Πιστεύετε ότι, καθώς μεγαλώνετε, αλλάζει η σχέση σας με την ιδέα του θανάτου;
Η σχέση μου με το θάνατο παραμένει η ίδια. Εξακολουθώ να είμαι σθεναρά εναντίον του!

pkool.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...