Η ζωή μας... αλλιώς

Οι χειρότερες συνέπειες από την εκδήλωση της κρίσης δεν είναι μόνο αυτές που εμπίπτουν στην ψυχρή διάσταση της οικονομικής και λογιστικής ανάλυσης, αλλά εκείνες που προσβάλλουν με θανατηφόρο δηλητήριο την κουλτούρα ενός λαού. Μαθημένου όχι αλλιώς, αλ­λά γεννημένου και αναθρεμ­μένου διαφορετικά κι αν­θρώπινα. Με ξεχωριστή συλλογική νοοτροπία και χαρακτήρα, με διαφορετική ψυχοσύνθεση και φιλοσοφική σκέψη για τη ζωή. Η Ελλάδα δεν είναι η Γαλλία, όπου σε περιόδους καύσωνα η γη­ραιά μητέρα και ο υπερήλικος πατέρας θα πεθάνουν αβοήθητοι και αποκομμένοι από...
τα παιδιά τους. Δεν είναι η Γερμανία της χιτλερικής στρατιωτικής πειθαρχίας, που στο πέρασμα του χρόνου απλώς εξελίχθηκε σε ειρηνικό μοντέλο ανάλογης συμπεριφοράς ως προς τη σχέση της με το χρήμα. Με απλά λόγια, ο Έλληνας δεν μπορεί και δεν αντέχει να γίνει Γερμανός ή Γάλλος, να πάει αντίθετα στις συναισθηματικές και πολιτιστικές αξίες που συνθέτουν τον πυρήνα του DNA του και των παραδόσεών του. Αυτή την κοινωνιολογική και πο­λιτισμική διάσταση δυστυχώς κανένας ως σήμερα δεν την έχει αναδείξει σε μια Ευ­ρώπη που, υποτίθεται, καταναλώνει δι­σεκατομμύρια κάθε χρόνο για να προβάλλει και να υπερασπίζεται την πολυπολιτισμικότητα των λαών. Ασέβεια απέναντι στη διαφορετική κουλτούρα του Έλληνα επιδεικνύουν και οι «ξενοσπού­­δαστοι» πολιτικοί. Κυ­βερνώντες και μη. Που από την τσέπη τους δεν έχουν κεράσει έναν καφέ, δεν έχουν δώσει στον άγιο τους νερό και δεν έχουν ανάψει καντήλι στον τάφο των γονιών τους…

metro