θα λιάζονταν αυτή την στιγμή στην ιδιωτική τους βίλλα στις Μπαχάμες. Παρ’ όλα αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ξέρει κάποιον που ξέρει κάποιον που γυρίζει τον κόσμο σχεδόν τζάμπα, διότι περιμένει μέχρι λίγες ώρες πριν την πτήση για να αγοράσει μία από τις τελευταίες θέσεις, την ώρα που η αεροπορική εταιρεία είναι απελπισμένη (sic) για να γεμίσει το αεροπλάνο.
Ακόμη και αν εξηγήσεις με λογικά επιχειρήματα πως η αεροπορική εταιρεία δεν έχει κανένα λόγο να απελπιστεί για μία-δυο άδειες θέσεις στο αεροπλάνο, ο ταξιδιωτικός μύθος δύσκολα ξεριζώνεται από το μυαλό των ανθρώπων. Πράγμα που αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός πως οι μεγαλύτεροι Έλληνες –που ταξίδευαν με τις ταπεινές τους δραχμές πριν το 2002– εξακολουθούν να ενθουσιάζονται με τη δυνατότητα να πληρώσουν τον καφέ τους σε ευρώ σε χώρες εκτός της ευρωζώνης.
Μύθος #1: Αν περιμένετε μέχρι την τελευταία στιγμή, θα αγοράσετε το φθηνότερο αεροπορικό εισιτήριο του κόσμου
Παρ’ όλο που ο συγκεκριμένος μύθος έχει...
κάποια δόση αλήθειας –όπως στην περίπτωση των Weekendair ναύλων της Olympic Air, που ανακοινώνονται κάθε εβδομάδα για την επόμενη, και αποτελούν ουσιαστικά εκπτώσεις στα εισιτήρια που δεν έχουν πουληθεί– στις περισσότερες περιπτώσεις οι αεροπορικές εταιρείες πωλούν φτηνά λίγες θέσεις σε κάθε πτήση, και ανεβάζουν τις τιμές όσο οι θέσεις εξαντλούνται. Χρειάζεστε μεγάλη τύχη με το μέρος σας, και ενδελεχή καθημερινή μελέτη των τάσεων στα αεροπορικά εισιτήρια, για να πετύχετε καλή τιμή τελευταία στιγμή.
Μύθος #2: «Να προσέχεις, γιατί εκεί κλέβουν»
Παντού κλέβουν. Το πιθανότερο, μάλιστα, είναι πως η πόλη στην οποία ταξιδεύετε, και για την οποία σας προειδοποιούν να προσέχετε τις τσάντες, τα πορτοφόλια και τις φωτογραφικές μηχανές σας, έχει χαμηλότερο δείκτη εγκληματικότητας από το κέντρο της Αθήνας. Η παρανόηση πως η πόλη στην οποία ζούμε είναι ασφαλέστερη από οποιοδήποτε μέρος του εξωτερικού οφείλεται κυρίως στο γεγονός πως οι τουρίστες αποτελούν (οπουδήποτε) εύκολα θύματα, καθότι η προσοχή τους αποσπάται πολύ εύκολα. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως οτιδήποτε γύρω τους είναι καινούριο. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν ένα πορτοφόλι, ένα κινητό ή μια φωτογραφική μηχανή προεξέχει αφύλακτο από την τσέπη ή την τσάντα τους την ώρα που εκείνοι χαζεύουν το τοπίο γύρω τους.
Μύθος #3: Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι καλύτερες στην Ελλάδα
Ο μύθος που κληρονομήσαμε από την εποχή των δραχμών, θέλει τα ελληνικά ανταλλακτήρια συναλλάγματος να προσφέρουν καλύτερη ισοτιμία ξένων νομισμάτων από τα αντίστοιχα της χώρας που πρόκειται να επισκεφθείτε. Γεγονός που ίσχυε την μακρινή εκείνη εποχή –όταν καμία ευρωπαϊκή ή άλλη χώρα δεν ενδιαφερόταν για το νόμισμα που κοσμούσε τα πορτοφόλια μας– πλέον όμως αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους ταξιδιωτικούς μύθους. Αν αποφύγετε τα τουριστικά μέρη και τα αεροδρόμια, θα πετύχετε σαφώς καλύτερες ισοτιμίες του ευρώ εκτός συνόρων.
Η καλύτερη, πάντως, λύση για να γλιτώσετε τόσο τις τουριστικές ισοτιμίες όσο και τις προμήθειες των ξένων τραπεζών είναι να χρησιμοποιήσετε μια πιστωτική κάρτα χωρίς έξοδα ανάληψης μετρητών –σε συνεννόηση με την τράπεζά σας, και πάντα με την προϋπόθεση ότι θα πληρώσετε όλο το ποσό στο τέλος του μήνα– για να σηκώσετε λεφτά στο τοπικό νόμισμα από ένα ATM.
Μύθος #4: «Δεν χρειάζεται να κάνεις συνάλλαγμα, δέχονται και ευρώ»
Το ευρώ είναι αυτή τη στιγμή το δεύτερο ακριβότερο νόμισμα του πλανήτη. Προφανώς και όποιος δεν πληρώνεται σε λίρες Αγγλίας , όχι απλώς το δέχεται, αλλά το κοιτάζει με το βλέμμα του Σκρουτζ ΜακΝτακ μπροστά στο θησαυροφυλάκιο –τώρα που το σκεφτόμαστε, είμαστε βέβαιοι πως στα κόμικς του μέλλοντος, στα μάτια του Σκρουτζ ΜακΝτακ θα σχηματίζονται ευρώ και όχι δολάρια. Το πρόβλημα είναι πως οι ισοτιμίες έξω από τα ανταλλακτήρια, τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες είναι πάντα στρογγυλοποιημένες. Μαντέψτε προς ποιου το συμφέρον.
Μύθος #5: Στις ανατολικές χώρες, πρέπει να κάνετε σκληρό παζάρι
Στην Τουρκία και τις χώρες της Μέσης Ανατολής, το παζάρεμα επιβάλλεται, έστω και σαν (διασκεδαστική) διαδικασία, συνυφασμένη με την όλη κουλτούρα του εμπορίου. Άλλωστε, το γεγονός ότι μοιάζετε με τουρίστα σε πολλές περιπτώσεις –και πολλές χώρες– τετραπλασιάζει από μόνο του τις τιμές. Σε μια χώρα, όμως, όπου ο μηνιαίος μισθός ισούται με μια διανυκτέρευση στο ξενοδοχείο σας, τα 5 ευρώ που προσπαθείτε να παζαρέψετε ο αποδέκτης τους τα χρειάζεται πολύ περισσότερο από εσάς. Το παζάρι δεν είναι πάντα νόμος.
Μύθος #6: Τα αγγλικά είναι διεθνής γλώσσα
Όποιος έχει ταξιδέψει στην Κίνα, ξέρει καλά πως αυτός είναι ένας εκ των μεγαλύτερων ταξιδιωτικών μύθων. Το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη –της Ευρώπης περιλαμβανομένης– διαθέτει τη βασική γνώση που θα του επιτρέψει να αγοράσει/ πουλήσει κάτι, ή να συνεννοηθεί για το δρομολόγιο ενός τραίνου. Ένα άλλο, μεγάλο κομμάτι δεν κατέχει καν αυτή τη βασική γνώση. Οπότε, τι μένει; Οι ΗΠΑ, η Αυστραλία και η Μεγάλη Βρετανία. Πρόσφατες έρευνες, για την ακρίβεια, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως αγγλικά καταλαβαίνουν 1,8 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη –ήτοι, το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Για καλό και για κακό, μάθετε τα βασικά της τοπικής γλώσσας πριν το επόμενο ταξίδι σας.
sarotiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου