Στην Μεγάλη Βρετανία έχει ξεκινήσει ένα ριάλιτι με τίτλο «Ζήσε σαν Έλληνας» όπου οι «τυχεροί» απολαμβάνουν μια εβδομάδα ζωής είτε σαν συνταξιούχος ετών 50 ή μια εβδομάδα ζωής με τον τρόπο που εργάζεται ένα οδηγός της κρατικής εταιρείας αστικών συγκοινωνιών η οποία κάνει τζίρο 180 εκατ. το χρόνο και εμφανίζει ζημιές 500 εκατ. ευρώ το χρόνο...
Πολλοί συμπατριώτες μας νομίζουν πως έχουν να κάνουν με κάποιο νοσηρό φθόνο των ξεπεσμένων αποικιοκρατών του βορρά. Η άποψη της στήλης είναι πως τα πράγματα στην Ελλάδα είναι ακόμη χειρότερα, σε ό,τι αφορά τον κρατικό παρασιτισμό που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και ο οποίος έχει λάβει πολιτισμικές και επιδημικές διαστάσεις.
Ίσως οι παραγωγοί του ριάλιτι δεν έχουν ακούσει την... παρακάτω ιστορία, που μου μετέφερε φίλος της στήλης...
Υπάλληλος δημόσιας υπηρεσίας στην οποία εργάζεται ο φίλος, η οποία εμφανίζεται στη θέση της μια - δυο φορές το μήνα, προβληματιζόταν εσχάτως για το πώς θα μπαλώσει την υπόθεση της επί καιρόν είσπραξης της σύνταξης θανόντος συγγενούς...
Νομίζετε πως πρόκειται γι’ άλλη μια ακραία ιστορία που αποσκοπεί στην δημιουργία εντυπώσεων; Είναι σταγόνα στον ωκεανό της ασωτίας του χρεοκοπημένου μας κράτους.
Ποιος δουλεύει ποιον;...
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών ο μέσος μισθός σε 52 ΔΕΚΟ στο 9μηνο του 2010, επί χρεοκοπίας και εφαρμογής των περικοπών του μνημονίου δηλαδή, ανερχόταν στις 25.978 ευρώ χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά οι εργοδοτικές εισφορές και λοιπές κρατήσεις...
Στον ιδιωτικό τομέα για να πάρει κάποιος 2.000 ευρώ καθαρά πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει πως φέρνει στην επιχείρηση τα διπλά.
Εν των μεταξύ, μπορεί να έχουν υπάρξει οριζόντιες μειώσεις, αλλά οι σκληροί πυρήνες των αργόμισθων της πελατοκρατίας αναπληρώνουν τις απώλειες με «πέτσινες» υπερωρίες και λοιπές παράπλευρες παροχές...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως τα κόμματα υπογράφουν εν λευκώ το ανώτατο όριο των επιτρεπόμενων υπερωριών στους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν αποσπάσει τα γραφεία τους...
Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο;
Η στήλη κατά καιρούς αναφέρεται στο πως οι ΔΕΚΟ και οι δημόσιες υπηρεσίες διοικούνται από κομματικούς συνδικαλιστές οι οποίοι έχουν συστήσει μια διακομματική «μαφία» που κουμαντάρει τη δημόσια περιουσία σαν συντεχνιακή στο όνομα κάποιου θολού συμφέροντος του ελληνικού λαού. Οι διοικήσεις, οι διευθυντές και οι υπουργοί παίζουν διακοσμητικό ρόλο.
Πάρτε μια γεύση για το πώς επιβάλλεται το παρακράτος στο κράτος από ένα παλιότερο ρεπορτάζ:
«Αυτό που συνέβη στη συνάντηση που είχα με δημάρχους του πολεοδομικού συγκροτήματος ήταν βάναυση επίθεση στη δημοκρατική λειτουργία. Οι απεργοί που ήρθαν στο γραφείο μου είπαν: Δεν μας αρέσουν αυτά που λες. Θα σου πούμε εμείς τι θα πεις» σημείωσε ο δήμαρχος ο κ. Μπουτάρης.
Περιγράφοντας μάλιστα το περιστατικό της περασμένης Τρίτης έκανε λόγο για «ουρλιαχτά και ασυνάρτητη πολυφωνία», «εξαλλοσύνη και τραμπουκισμό», ενώ χαρακτήρισε και τη συνδικαλιστική ηγεσία στον Δήμο τραγικά ανεπαρκή. «Είναι μια ηγεσία που έχει βεληνεκές πορτιέρη σε κακόφημο κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος.
Εγώ, εάν ήμουν εργαζόμενος στον Δήμο θα ντρεπόμουν να έχω τέτοιους εκπροσώπους. Θα με έπιανε τρόμος στη σκέψη ότι η ηγεσία αυτή είναι εξουσιοδοτημένη να υπερασπίζεται τα συμφέροντά μου».
Ο κ. Μπουτάρης δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός, ούτε ανεπάγγελτος στη ζωή. Αυτός είναι και ο λόγος νομίζω που έχει το θάρρος να πάει κόντρα στη σήψη, σε αντίθεση με τον δείνα υπουργό ή τον τάδε διοικητή ΔΕΚΟ. Νομίζετε πως ο υπόλοιπος δημόσιος τομέας είναι διαφορετικός από την μικρογραφία του Δήμου της συμπρωτεύουσας;
Για να το αντιληφθείτε αρκεί να προσέξετε πως έχει νεκρώσει ο δημόσιος τομέας στην εποχή της μεταρρύθμισης. Η «μαφία» προσπαθεί να δείξει την πόρτα σε όσους προσπαθούν να εφαρμόσουν ήπιες μνημονιακές μεταρρυθμίσεις, αλλά σκαλώνει στο γεγονός της μισθοδοσίας που γίνεται με δανεικά. Εξ ου και όλη αυτή η φιλολογία, για τους απαράδεκτους δανειστές που βάζουν όρους, αντί να συνεχίζουν να μας δανείζουν με αγύριστα χωρίς όρους...
Να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές και να πληρώνουμε τους μισθούς κραυγάζει η αριστερά και η δεξιά του λαϊκισμού. Εδώ που φτάσαμε, η χρεοκοπία και αναδιαπραγμάτευση είναι δεδομένα, απλά το ζητούμενο είναι αν θα γίνει πριν ή μετά την κατάρρευση που σημαίνει και παύση πληρωμών στις μαφίες που κυβερνούν το δημόσιο.
Όταν τους βάζεις κάτω τους αριθμούς και η εξίσωση δεν βγαίνει, σου λένε για τα πετρέλαια που θέλουν να μας αρπάξουν ή τα δισεκατομμύρια που μας χρωστάνε από τις πολεμικές αποζημιώσεις. Ο παροξυσμός του παραλογισμού.... Η πραγματικότητα όμως, παρά τις υποκειμενικές αναγνώσεις που επιχειρεί ο καθείς ανάλογα με τα συμφέροντά του, υπάρχει και αργά ή γρήγορα θα επιβάλλει τους όρους της...
Το θορυβώδες πλήθος των ανεπάγγελτων και των πελατών τους, το μόνο που έχει μάθει να κάνει είναι να σηκώνει τη γροθιά κάτω από κόκκινα, πράσινα και γαλάζια λάβαρα να ζητάει... Να ζητάει συνήθως εκβιαστικά κλείνοντας δρόμους, διακόπτες, εθνικές οδούς...
Επί της ουσίας αυτό που πράττει το κράτος των παρασίτων είναι να εκβιάζει την κοινωνία μέσω της πολιτικής ηγεσίας την οποία ελέγχει, αποσπώντας επιχορηγήσεις με την απειλή πως αν δεν υποχωρήσει θα έχει μεγαλύτερη ζημιά...
Πως γίνεται αυτό;
«Έρευνα που είχε πραγματοποιήσει το ΕΒΕΑ προ τριετίας, σε συνεργασία με την Κάπα Research είχε δείξει πως για κάθε ημέρα κινητοποιήσεων στο κέντρο της Αθήνας, που συνοδεύονται με απεργία στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι επιχειρήσεις της περιοχής καταγράφουν συνολικά, απώλεια τζίρου 5,9 εκατ. ευρώ και απώλεια κερδών 1,4 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με την ίδια έρευνα 1.462 επιχειρήσεις υποχρεώθηκαν να δαπανήσουν κατά μέσο όρο 5.300 ευρώ, (7,3 εκατ. ευρώ συνολικά) προκειμένου να ενισχύσουν την ασφάλεια τους από τα επεισόδια που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Και αυτό διότι σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας πάνω από ένα στα δέκα (12,5%) μαγαζιά έχει υποστεί φθορές στη βιτρίνα του, και μεγάλος αριθμός (7,5%) έχει υποστεί σημαντικές κλοπές στη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων που δυστυχώς είναι συνυφασμένες τα τελευταία χρόνια με εκτεταμένα επεισόδια»...
Πιστεύετε ακόμη πως οι συμμορίες προστατών στα μαγαζιά κάνουν άλλη δουλειά;
3) Οι συντεχνίες της φοροδιαφυγής;
Ένα από τα σημαντικά αίτια της ελληνικής χρεοκοπίας είναι η φοροδιαφυγή. Κάποιος που αντιλαμβάνεται την ουσία του προβλήματος δεν δυσκολεύεται να εντοπίσει σαν βασικό αίτιο το υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων.
Αρκετοί νομίζουν πως το πρόβλημα με τα κλειστά επαγγέλματα έχει να κάνει μόνο με την απουσία ανταγωνισμού και τα υψηλά περιθώρια κέρδους που καρπώνονται οι ημέτεροι που βρίσκονται εντός της συντεχνίας.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι πως τα κλειστά επαγγέλματα ευνοούν τις ατομικές δραστηριότητες και όχι τις εταιρικές. Στις ανεπτυγμένες χώρες τα δικηγορικά γραφεία, τα φαρμακεία, τα ταξί κλπ. δεν είναι ατομικές επιχειρήσεις αλλά ανήκουν σε εταιρικά σχήματα με οργανωμένα λογιστήρια που παρακολουθούν συστηματικά, υπηρεσίες, εισπράξεις και φυσικά τα περιθώρια φοροδιαφυγής είναι ελάχιστα...
Τα νησιά των θησαυρών
Οι φορολογικό παράδεισοι βρίσκονται στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομίας. Πάνω από το 50% των παγκόσμιων εμπορικών συναλλαγών και το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς δανεισμού διεκπεραιώνονται πλέον μέσω αυτών. Οι φορολογικοί παράδεισοι έχουν διαδραματίσει κεντρικό ρόλο σε κάθε σημαντικό οικονομικό γεγονός, σε κάθε μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο και σε κάθε κρίση τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης παγκόσμιας ύφεσης.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου