-Ο εισαγγελέας Γ. Δραγάτσης προχωρεί στην έκδοση διάταξης αρχειοθέτησης της υπόθεσης και εξάλειψης του αξιοποίνου σε βάρος του... επιχειρηματία στο οποίο αναφέρεται πώς «δεν διώκεται για την υπόθεση των 51 εκατομμυρίων ευρώ της Proton Bank”. Ο οικονομικός εισαγγελέας στη συνέχεια επικυρώνει την αρχειοθέτηση. Εισαγγελικές πηγές αναφέρουν πώς αυτή η διάταξη θα αφορά μόνο τα 51 εκατομμύρια ευρώ κι όχι τυχόν άλλα ποσά που μπορεί να ανευρεθούν στη συνέχεια. Μάλιστα το ακαταδίωκτο αφορά μόνο τον Λ.Λαυρεντιάδη και τους συνεργάτες του που εμφανίζονται να εισέπρατταν τα δάνεια από την Proton κι όχι τα μέλη του ΔΣ της τράπεζας για τα οποία θα συνεχιστεί η έρευνα για τους όρους δανειοδότησης εταιριών του επιχειρηματία.
Ο Επίτροπος και το Θρίλερ
Από τις 12 το μεσημέρι εξελίσσεται ένα θρίλερ μετά την οριστική συμφωνία εισαγγελίας – Λαυρεντιάδη και του διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας. Κι αυτό γιατί το Δ.Σ. της τράπεζας που συγκλήθηκε για να επικυρώσει τυπικά τη συμφωνία οδηγήθηκε σε αναγκαστική διακοπή καθώς ο επίτροπος Θ. Σαξώνης (ο οποίος διορίστηκε στην τράπεζα μετά την ανακίνηση της υπόθεσης από την Αρχή Ξεπλύματος) ζήτησε νέα προθεσμία ώστε να εξετάσει το κείμενο που θα υπογράψει η τράπεζα και -κατά πληροφορίες- να ενημερώσει την Τράπεζα της Ελλάδος. «Όλα κρέμονται σε μια κλωστή», έλεγε δικαστική πηγή, ενώ ήδη τα 51 εκατομμύρια βρίσκονται σε ειδικούς λογαριασμούς και θα εκταμιευθούν όταν συμφωνήσει το ΔΣ της τράπεζας. Πάντως για να επιτευχθεί (σε πρώτη φάση) αυτό το ιστορικό deal έπρεπε να συμβούν τρία πράγματα:
Α) Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Γιάννης Δραγάτσης με τη βοήθεια της Τράπεζας της Ελλάδος να σχηματίσει μια «βαριά» δικογραφία σε επίπεδο στοιχείων και να επιδείξει οξυδέρκεια και ταχύτητα. Τέτοια μάλιστα που η αντίδραση ενός τόσο έξυπνου επιχειρηματία όσο ο κ. Λαυρεντιάδης να είναι άμεση.
Β) Να εφαρμοστεί για πρώτη φορά σε τέτοια κλίμακα το αναθεωρημένο το 2010 άρθρο 384 του Ποινικού Κώδικα που αναφέρει επί λέξει: «Το αξιόποινο των κακουργημάτων των άρθρων 374 και 375 εξαλείφεται, αν ο υπαίτιος με δική του θέληση και πριν εξεταστεί με οποιονδήποτε τρόπο για την πράξη του από τις αρχές απέδωσε χωρίς παράνομη βλάβη κάποιου τρίτου το πράγμα ή ικανοποίησε εντελώς τον ζημιωμένο. Η μερική μόνο απόδοση ή ικανοποίηση εξαλείφει το αξιόποινο κατά το αντίστοιχο μόνο μέρος».
Γ) Επίσης αφενός να εκδηλώσει πρόθεση επιστροφής των χρημάτων ο επιχειρηματίας και αφετέρου να πειστούν οι εισαγγελείς να εφαρμόσουν τη διάταξη και να του δώσουν έγγραφο ακαταδίωκτου το οποίο θα μπορεί να επιδείξει σε επιχειρηματικούς ομίλους του εξωτερικού ώστε να ανακτήσει όσα μπορεί να έχασε ελέω του θορύβου γύρω απ΄ το όνομά του.
Το παρασκήνιο
Για να ευοδωθεί η συμφωνία χρειάστηκε να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα. Η υπόθεση «έσκασε» στα τέλη Ιουλίου και αμέσως ξεκίνησε η δικαστική έρευνα του κ. Δραγάτση. Στις αρχές Σεπτεμβρίου στα δικαστήρια της Ευελπίδων εμφανίστηκε με τον δικηγόρο του ο επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης με κάθε μυστικότητα. Εκεί χωρίς περιστροφές εξεδήλωσε πρόθεση να επιστρέψει τα χρήματα στην τράπεζα και να γίνει χρήση του άρθρου 384 Π.Κ (να εξαλειφθεί το αξιόποινο). Είναι χαρακτηριστικό ό,τι εντέλει το βασικό αγκάθι στις διαπραγματεύσεις δεν ήταν το τελικό ποσό που θα κατατεθεί, όσο η διατύπωση του κειμένου εκ μέρους της Εισαγγελίας που θα απαλλάσσει τον κ. Λαυρεντιάδη. Αυτός άλλωστε ήταν και ο όρος που έβαζε, δημιουργώντας για σχετική πίεση προς τις εισαγγελικές αρχές αφού ήδη η τράπεζα είχε συμφωνήσει. Ακολούθησαν ραντεβού με τον επικεφαλής του τμήματος οικονομικού εγκλήματος, εισαγγελέα Εφετών, Γρ. Πεπόνη, τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και επικεφαλής της Αρχής κατά του Ξεπλύματος Βρώμικου Χρήματος, Παν. Νικολούδη και βασικά με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ι. Τέντε. Η τελική διαμόρφωση του κειμένου συμφωνήθηκε μετά από αλεπάλληλα πολλές φορές εκρηκτικά ραντεβού μεταξύ των δύο πλευρών. Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν η αντίδραση των συνηγόρων του επιχειρηματία, του καθηγητή Νικ. Ανδρουλάκη και του γνωστού δικηγόρου Γιάννη Μαντζουράνη όταν δημοσιογράφοι ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στους διαδρόμους του Εφετείου. Απόλυτη σιωπή σε όλες τις ερωτήσεις.
Κέρδη όλων των πλευρών
Από αυτή την ιστορική δικαστική συμφωνία όλες οι πλευρές ουσιαστικά έχουν κάτι να κερδίσουν:
- Ο μεν Λ. Λαυρεντιάδης καταφέρνει μια δικαστική νίκη αφού επιστρέφει ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, πετυχαίνοντας να μπορεί να επιδεικνύει ένα δικαστικό έγγραφο των ελληνικών αρχών σε ξένους επενδυτές που θα λέει πως δεν έχει δικαστικές εκκρεμότητες για την υπόθεση Proton. Επίσης είναι ξεκάθαρα διατυπωμένη η θεσή του πώς η συμφωνία δεν συνιστά ομολογία εγκληματικής δραστηριότητας, αλλά κίνηση απεμπλοκής των επιχειρήσεων του και συνεργατών του από δικαστικές περιπέτειες κοστοβόρες σε επίπεδο πρεστίζ.
- Η δε εισαγγελία μπορεί να περηφανεύεται πώς με την έρευνα, κυρίως του εισαγγελέα Γιάννη Δραγάτση, και τα στοιχεία της Αρχής Ξεπλύματος Χρήματος κατάφερε να «στριμώξει» τον επιχειρηματία, κάτι βέβαια που ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά.
- Όσον αφορά την τράπεζα, όταν στην επιχειρούμενη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου το ποσό που «μαζεύει» λέγεται πως μετά βίας φτάνει τα 100 εκατομμύρια ευρώ, τότε τα εκατομμύρια του κ. Λαυρεντιάδη είναι «μάννα εξ ουρανού».
Τι έψαχνε ο εισαγγελέας Δραγάτσης
- Η δικαστική έρευνα ξεκίνησε με αφορμή το πόρισμα της Αρχής που οδήγησε στο πάγωμα των λογαριασμών του κ. Λαυρεντιάδη, στην παραίτηση του Δ.Σ. και τον ορισμό στη θέση του αντιπρόεδρου και διευθύνοντα συμβούλου τον κ. Γ. Τανισκίδη. Ο τελευταίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συμφωνία, σύμφωνα με δικαστικές πηγές.
Η εισαγγελική έρευνα έψαχνε αν έχουν διαπραχθεί τα αδικήματα της απιστίας σε βάρος της Proton Bank από τα μέλη του ΔΣ της τράπεζας, της υπεξαίρεσης χρημάτων από τα ταμεία των εταιριών που σύναψαν δανειακές συμβάσεις με την Proton και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.
- Το αδίκημα της απιστίας έγκειται στην ενδεχόμενη επισφάλεια από τη χορήγηση δανείων σε εταιρία συμφερόντων Λαυρεντιάδη. Όπως εξηγούν εισαγγελικές πηγές για την τυχόν διάπραξη το αδικήματος θα πρέπει να αποδειχτεί ότι ο κατηγορούμενος ως υπεύθυνος για τη διαχείριση της τράπεζας δεν προστάτευσε τα συμφέροντά της όπως είχε υποχρέωση. Αν δηλαδή τα δάνεια που έδινε ήταν επισφαλή (χωρίς εγγυήσεις) με αποτέλεσμα να ζημιωθεί η τράπεζα. Μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να σταθεί εάν αποδειχτεί ότι τα δάνεια δίνονταν με προνομιακό επιτόκιο 3-3,5% την ώρα που η τράπεζα έδινε επιτόκιο καταθέσεων της τάξης του 8-9%.
- Το αδίκημα της υπεξαίρεσης δεν αφορά τα ταμεία της τράπεζας καθώς ούτως ή άλλως τα χρήματα που έδωσε η Proton αφορούσαν νόμιμες δανειακές συμβάσεις, συνεπώς δεν εκταμιεύθηκαν παράνομα σε καμία περίπτωση, ανεξάρτητα από τους όρους της δανειακής σύμβασης που ερευνάται αν ήταν ζημιογόνοι για την τράπεζα. Αυτό που ερευνά ο εισαγγελέας είναι αν τα χρήματα αυτά (τα δάνεια) που δόθηκαν για συγκεκριμένους σκοπούς σε εταιρίες συμφερόντων Λαυρεντιάδη χρησιμοποιήθηκαν για αυτούς τους σκοπούς, αν παραμένουν στα ταμεία των εταιριών ή αν έχουν κάνει φτερά. Η υπεξαίρεση εν ολίγοις μπορεί να αφορά μόνον τα ταμεία των εταιριών και ουδόλως την τράπεζα. Σε περίπτωση δηλαδή που αποδειχτεί ότι η ανάληψη από υπάλληλο της Alapis έγινε για να μετακινηθούν τα χρήματα σε άλλο λογαριασμό κάποιας από τις δανειολήπτριες εταιρίες τότε δεν υφίσταται αδίκημα.
-Το αδίκημα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος για να στοιχειοθετηθεί απαιτείται να αποδεχτεί ότι η όλη διαδρομή του χρήματος είχε ως στόχο να νομιμοποιήσει «προϊόντα εγκλήματος».
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου