Απάτριδα κεφάλαια

Ακούει στην τηλεόραση τους πολιτικούς να διακηρύσσουν ότι «πατριωτισμός είναι να πληρώνεις τους φόρους σου προς το κράτος» και εξοργίζεται με ό,τι απόθεμα αντοχής τού έχει απομείνει στα ενενήντα του χρόνια. Όντας παιδαρέλι, πολέμησε τους Ιταλούς και τους Γερμανούς στην πρώτη γραμμή του μετώπου, έζησε στο πετσί του τον εμφύλιο και τη εθνική διχόνοια, τη χούντα των συνταγματαρχών και καθώς μετράει την πενιχρή σύνταξή του μόλις βγαίνει από την τράπεζα, αναρωτιέται: «Πώς τα ιδανικά υπέρ της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της χώρας θέλουν να μου τα κάνουν λογιστικές υποχρεώσεις υπέρ της εφορίας;». Δεν το χωράει ο νους του, δεν το...
σηκώνει η τιμή του, δεν το δέχεται η αξιοπρέπειά του. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι έπαιξε τη ζωή του κορώνα - γράμματα στα αιματοβαμμένα παιχνίδια της Ιστορίας, για να προστατεύσει την πατρίδα του, την οικογένειά του και τους φίλους του, για να βιώνει σήμερα την αχαριστία των άκαπνων χαρτογιακάδων της εγχώριας και διεθνούς εξουσίας, που έφτιαξαν καριέρες ή μεγαλούργησαν στο ασφαλές, ειρηνικό και δημοκρατικό περιβάλλον που τους παρέδωσε. Και δεν έχει άδικο. Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιου είδους πατριωτισμός, όταν υπηρετεί απάτριδα κεφάλαια οικονομικών συμφερόντων. Αλλά δυστυχώς σε αυτή τη χώρα δεν είσαι μόνο ό,τι δηλώσεις, αλλά θες να δηλώσεις και τους άλλους γι’ αυτό που δεν είσαι. Αληθινός πατριώτης.

metro