Άλλο το άθλημα του κανό και άλλο το σκληρό πόκερ

Οι τελευταίοι χειρισμοί της ελληνικής κρίσης από τον Γιώργο Παπανδρέου θυμίζουν έντονα παρτίδα πόκερ. Ενάμιση χρόνο μετά από συνεχείς παλινωδίες, λάθος αποφάσεις και αφηρημένες πολιτικές και λίγο πριν το… χάραμα της 25 Ιούνη, ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να εκβιάσει… μπλοφάροντας. Σαν σε παρτίδα πόκερ. Δυστυχώς, όμως, δεν είχε… φύλλο. Το έκαψε νωρίς! Αποφάσισε λοιπόν να παίξει τα ρέστα του!

Το Μνημόνιο δεν βγαίνει. Ούτε το 2ο ούτε το νιοστό! Το φωνάζουν καθημερινά τα νήπια διαμαρτυρόμενα ομού μετά των γονέων τους στις πλατείες! Αυτός, περιέργως, εμμένει στην στραγγαλιστική για την οικονομία της χώρας εφαρμογή του. Ακόμη και η Τρόικα άρχισε να έχει αμφιβολίες και συνδιαλέγεται με τη Συγγρού. Εκείνος βέβαια εμμένει, «τοις ποίων (;) ρήμασι πειθόμενος» μένει να απαντηθεί!

Βλέποντας τα αδιέξοδα επιζήτησε επιμερισμό ευθυνών στην εφαρμογή του Μνημονίου, με το έτσι θέλω, αναζητώντας συναίνεση σε συνεργούς και συνενόχους, έχοντας στόχο τον εξής έναν: τον Αντώνη Σαμαρά. Γιατί και άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία διαθέτει, και σχετικά «νωπή» εντολή, και δυο πρόθυμα εξαπτέρυγα. Τι το παιδεύει λοιπόν; Για την πολιτική του επιβίωση; Αυτή σώθηκε όταν γέμισαν οι πλατείες!

Και αφού και οι μπλόφες και οι εκβιασμοί δεν έπιασαν άρχισε η συστηματική διαστρέβλωση των θέσεων του Αντώνη Σαμαρά από κακόφωνα γκαιμπελίστικα παπαγαλάκια! «Ο Σαμαράς συμφώνησε αλλά το παίζει διαφωνών για να μην ακυρώσει την αντιμνημονιακή του πολιτική, γιατί δεν συναινεί αφού τα ίδια λένε, βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της χώρας» και άλλα φαιδρά και ψευδή.

Ε, ΟΧΙ, λοιπόν, ο Αντώνης Σαμαράς ΔΕΝ συναινεί!

Ο Σαμαράς βροντοφώναξε ξανά ΟΧΙ. Και ΞΑΝΑΖΗΤΗΣΕ επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου. Και για όσους δεν κατάλαβαν, ΣΥΝΟΛΙΚΗ επαναδιαπραγμάτευση. Και για όσους δεν θέλουν να καταλάβουν, διαπραγμάτευση με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ! Από το κούρεμα των συντάξεων των χαμηλοσυνταξιούχων, μέχρι τους φορολογικούς συντελεστές, μέχρι τον τρόπο των αποκρατικοποιήσεων. ΟΛΑ!!

Γιατί η αντιμνημονιακή πολιτική του Σαμαρά δεν είναι αέρας κοπανιστός και άκαιρα ανιστόρητα τσιτάτα στα χείλη πρώην διαφημιστών. Είναι μια συνεπής στάση, από την αρχική άρνηση υπογραφής του μνημονίου μέχρι την κατάθεση μιας πλήρους πρότασης διεξόδου από την κρίση!

Φτηνιάρικες μέθοδοι κοπτοραπτικής, κάποιες προτάσεις από δω κάποιες από κει ανάμεικτες με αποδεδειγμένα αποτυχημένες πρακτικές, δεν μπορεί να λειτουργήσουν, γιατί στην ουσία αλληλοαναιρούνται ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ την εφαρμογή της πρότασης.

Και επειδή ο Αντώνης Σαμαράς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Παπανδρέου, είναι σοβαρός πολιτικός, θα ψηφίσει όσες δικές του προτάσεις αποδεχτεί ο Παπανδρέου. Αυτό οι γκαιμπελίσκοι το ονομάζουν συναίνεση.

Όσο για τους εταίρους «αδελφούς» Ευρωπαίους, μόλις είδαν ότι ο Σαμαράς δεν εγκλωβίζεται και δεν εκβιάζεται, τις χιλιάδες κόσμου να κατακλύζει πλατείες, και πιο πολύ φοβούμενοι διασπορά «E. coli αγγουριών», προέβηκαν σε δηλώσεις τύπου «καλέ ποιος σας είπε ότι δεν θα δοθεί η 5η δόση. Εμείς βρήκαμε άλλα 65 δις, εδώ θα τα χαλάσουμε; Εντάξει θα ξεπουληθείτε λίγο παραπάνω, αλλά μήπως ξέρατε και καλύτερα;».

Η πέραν του Ατλαντικού εμπειρία με την κατάρρευση της Lehman Brothers και την τοξικότητα που προκάλεσε στην παγκόσμια αγορά, αποτελεί πλέον case study στα οικονομικά. Στα ευρωπαϊκά δρώμενα η τοξικότητα της Ελλάδας, παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, είναι τεράστια και θανατερή. Όσο λοιπόν και να εκβιάζουν σχολιαστές εγχώριοι και ευρωπαίοι, στο Ζάλογγο χορεύοντας συνοδεία του άσματος «έχετε γεια ευρωπούλια», θα γκρεμιστούν πρώτοι αυτοί.

Το πρόβλημα λοιπόν της διάσωσης είναι, τουλάχιστον προς το παρόν, πρωτίστως δικό τους.

Το πρόβλημα ξεπουλήματος της χώρας μας όσο-όσο, και εις το διηνεκές, είναι πρωτίστως δικό μας. Κατά-δικό μας!!

Ο Γιώργος Παπανδρέου σίγουρα ανήκει στους πολιτικούς που μπορούν να επαίρονται για την καλή φυσική τους κατάσταση. Δεινός χειριστής κανό τελευταίας τεχνολογίας, ξανοίγεται άφοβα και με περισσή τόλμη στο ανεμοδαρμένο Αιγαίο. Πέρα από κάποιες ατυχείς στιγμές, που μπορεί να συμβούν στον καθένα (!), οι εξορμήσεις αυτές στέφονται με επιτυχία…

Κάποιος, όμως, θα πρέπει να του πει ότι άλλο το ευγενές άθλημα του κανό και άλλο το σκληρό πόκερ. Στο τελευταίο, η παρτίδα κρίνεται όχι μόνο από τη δεινότητα του ίδιου του παίχτη όσο, κυρίως, από την στρατηγική, την ψυχραιμία, την διορατικότητα και το ρίσκο του αντιπάλου.

Δυστυχώς για τον Γιώργο έπαιξε τα ρέστα του χωρίς φύλλο και πολύ νωρίς.

Και ακόμη χειρότερα, τα έπαιξε απέναντι σε πολύ σοβαρό παίχτη. Επαγγελματία. Στην πρόκληση του Παπανδρέου «τα ρέστα μου», ο Αντώνης Σαμαράς απάντησε ψύχραιμα και με περισσή δόση περιφρόνησης «τα βλέπω», πετώντας τον έξω από το παιχνίδι.

Δεν απομένει παρά ο Γιώργος Παπανδρέου να εγκαταλείψει την παρτ(τρ)ίδα!

antinews.gr